Είναι πράγματι εντυπωσιακή η διάσταση της επίσημης πολιτικής της χώρας και η λαϊκή βούληση όπως αυτή τουλάχιστον εκφράζεται από το μεγαλύτερο μέρος των μέσων ενημέρωσης τα τελευταία δύο χρόνια. Ενώ η Κυβέρνηση της χώρας παλεύει, τόσο με τον εαυτό της όσο και με τους Ευρωπαίους, κάθε τρίμηνο, να εξασφαλίζει τους μισθούς και τις συντάξεις του υπερμεγέθους ελληνικού Δημόσιου θηρίου, τα μέσα ενημέρωσης συνεχώς καυτηριάζουν εντέχνως τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας σε σημείο νοσταλγίας της δραχμής της υποτίμησης. Εξάλλου είναι πρόσφατη η στρατηγική στροφή προς τη Ρωσία που επιχείρησε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας την προηγούμενη δεκαετία με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Τι είναι αυτό όμως που προκαλεί την τόσο μεγάλη διάσταση; Ο άνθρωπος πάντα αντιδρά σε δύσκολες καταστάσεις. Άλλοι συσπειρώνονται για γρήγορη έξοδο και άλλοι αρέσκονται να αναζητούν σωτήριες λύσεις. Είναι άλλωστε καταλυτική η συνήθης τακτική των μεγάλων δυνάμεων. Όταν κάποιοι πρόσφεραν χάντρες στους ιθαγενείς κάποιοι άλλοι δημιουργούσαν θρησκευτικούς θρύλους. Η παγωμένη Ρωσία μάταια προσπαθεί από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης να εξέλθει στα «ζεστά νερά» της Μεσογείου. Απουσία δημοκρατικών συνθηκών η σωτηρία από το "ξανθό" γένος υπήρξε η καλύτερη μέθοδος φρούδων ελπίδων. Βέβαια αυτή η σωτηρία δεν ήρθε ποτέ ανά τους αιώνες και η γεύση που ένιωσε η Βουλγαρία κατά τον 20 αιώνα μάλλον πικρή ήταν. Αυτό το θρύλο εκμεταλλεύτηκαν σύγχρονοι Έλληνες για να μεταφράσουν και τα λόγια του μοναχού Πάτερ Παϊσιου, πλανώντας Έλληνες πολιτικούς, επιχειρηματίες και εκδότες, αποκομίζοντας τελικά τεράστια χρηματικά ποσά, όπως καταδεικνύει και η υπόθεση Βατοπεδίου. Είναι πράγματι ασέβεια να ερμηνεύεις δογματικά ένα τόσο μεγάλο άνθρωπο και κάτι ακόμα χειρότερο να το εκμεταλλεύεσαι χρηματικά. Ποιος εξάλλου θα μπορούσε να φτάσει στην αλαζονεία να μπορεί και να τον ερμηνεύσει δογματικά; Σε τέτοιο βαθμό είχε φτάσει η εκμετάλλευση των χρησμών του γέρου μοναχού που κάποιοι διέδιδαν ότι και συγκεκριμένα πρόσωπα θα ήταν οι στρατιωτικοί ηγέτες που θα εισέρχονταν στην Κωνσταντινούπολη ως νικητές. Είναι εποχή επιτέλους η Ελλάδα και οι Έλληνες να ταχθούν με κάποια πλευρά και να αποφασίσουν ποιου τύπου δημοκρατία θέλουν, καθόσον η τακτική και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο δεν θα έχει καλά αποτελέσματα για τον απλό λαό . Όσο για την ασέβεια προς τους πνευματικούς ανθρώπους του παρελθόντος πρέπει οι ειδικοί να καταλάβουν πως τα πνευματικά χαρίσματα δεν μπορούν να ερμηνεύονται από ιδιοτέλεια, αλλιώς όλοι θα κερδίζαμε το λόττο και κανείς δεν θα δούλευε…
It is indeed a striking fact the contradiction between the official Greek policy and the popular will, as at least expressed by the majority of the media over the past two years. While the Greek government struggles, both with itself and with the rest Europeans each quarter, to ensure salaries and pensions for the oversized Greek Public beast, the media constantly criticizes skillfully the European orientation of the country up to the point of nostalgia of the era of drachma devaluations. Furthermore there is little time from the strategic shift of Greece towards Russia that political leadership tried in past decade with controversial results. But what is it that causes so much contradiction? People always react in difficult situations. Others rally for a quick exit and others they are keen to seek life-saving solutions. It is also the usual catalyst practice of the great powers that is important. When others offered some beads to the natives others used to create religious legends. The frozen Russia tries in vain since the Great Catherine to reach the "warm waters" of the Mediterranean unsuccessfully. Lack of democratic conditions in Greece made sometimes the salvation from the “blond” race the best method of false hopes. Of course this salvation never came over the centuries and the taste felt by Bulgaria during the 20 century was rather bitter. This legend took advantage some modern Greeks to translate the words of the monk Father Paisios, deceiving Greek politicians, businessmen and publishers and eventually reaping huge sums of money, as shown and the case of the monastery of Vatopedi. It's really disrespectful to interpret dogmatically such a big man of the past or something even worse to exploit him financially. Who also could rise to such an arrogance and argue to interpret him doctrinally? So much had reached the exploitation of words of the old monk that these people acknowledged some particular person that would be the military leaders who would enter in Constantinople as winners. It's time finally Greece and Greeks to side with one side and decide what type of democracy they want, because the regular tactic of joining both the thief and the cop will not work well for simple people in the near future. As for the contempt of the intellectuals of the past should have some experts to understand that spiritual gifts cannot be explained by self-interest, otherwise everyone would have won the lottery and no one would work ...
