ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΩΝ ΜΜΕ / SEIZE OF GREEK MEDIA

Για την επικράτηση της Παράγκας στην πολιτική και επιχειρηματική ζωή της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία ήταν απαραίτητος ο έλεγχος των ΜΜΕ. Μέσα από τα ΜΜΕ αναδεικνύονταν ή αποκλείονταν, σε μεγάλο βαθμό, πολιτικά, επιχειρηματικά και δημοσιογραφικά πρόσωπα. Όσοι ήταν πιστοί στην πατριωτική δικτατορία των λαθρεμπόρων μπορούσανε να ελπίζουν στην επιβίωση τους. Οι άλλοι ξεχάστηκαν νωρίς. Πώς γινόταν όμως αυτή η υποταγή των επιχειρηματιών του χώρου; Όπως αποδεικνύεται, η πατριωτική πληροφόρηση και η «πέτσινη» διαφήμιση από τις διαφημιστικές των αχυρανθρώπων είχε κρίσιμο ρόλο. Ποιος ιδιοκτήτης μέσου ενημέρωσης θα έλεγε όχι σε διαφήμιση  εκατομμυρίων ευρώ; Το ίδιο και με τον έλεγχο των δικτύων διανομής των εντύπων. Πάντα υπήρχε λίγο μαύρο χρήμα για μερικές δεκάδες χιλιάδες φύλλα κάθε Κυριακή. Με ψεύτικη διαφήμιση και κυκλοφορία, όλοι γίνονταν διαλλακτικοί στα μαγαζιά τους, πιο θετικοί σε επιχειρηματικά  ανοίγματα και τότε ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση, που όπως αποδείχτηκε με τόσα έντυπα και κανάλια τα οδήγησε μαθηματικά στο λουκέτο. Αθόρυβη είσοδος των ανθρώπων της Παράγκας στο μέσο, ξεκαθάρισμα των ανεπιθύμητων και σταδιακή επικράτηση τελικά στο περιεχόμενο τους, με προτίμηση στο γυμνό και το ψεύτικο. Μία δύο μηνύσεις από κυνηγημένα «λαμόγια» της δημόσιας ζωής πάντα δρούσε καταλυτικά στους διστακτικούς ιδιοκτήτες. Τελικώς η απόκτηση μερικών ετοχών από απατεώνες επιχειρηματίες τέλειωνε την υπόθεση. Στο τελικό στάδιο δε, όταν οι επίσημοι ιδιοκτήτες άρχιζαν να ξυπνάνε από τον πατριωτικό λήθαργο και προσπαθούσαν να συνέλθουν, οι ακάλυπτες επιταγές, τα υπέρογκα χρέη και η απότομη πτώση κυκλοφορίας και τηλεθέασης, είχαν το ρόλο της εκδίκησης που οδήγησαν τόσα ΜΜΕ στην καταστροφή και τόσους δημοσιογράφους στην ανεργία. Ποιος έφταιξε σε όλα τα παραπάνω ποτέ δεν αποδείχτηκε, αλλά ποιος πλήρωσε δυστυχώς για όλα αυτά δεν ήταν άλλος από την ελληνική δημοσιογραφία και κοινωνία…

For the prevalence of the “Gang” in the political and business life of Greece in the last decade, it was definitely needed the control of Greek media. Through the media prominent politician, businessmen and journalists were exposed or excluded. Those who were loyal to the dictatorship of patriotic smugglers they could hope for their survival. The others were disappeared more or less easily. But how was this surrender of the media owners happened? As it turns out, patriotic information and "fake" advertisement from “shadow” companies had a crucial role. Who that could own exclusive information advertising of million euros would have said no? On the other hands controlling of the distribution contributed also. There was always a significant amount of black money for tens of thousands of sheets every Sunday. With fake advertising and circulation owners were more conciliatory in their shops, positive to risk-exposure and that time began the countdown of their destruction as demonstrated in many newspapers and channels with a mathematical precision. A silent entry of “dark” people, a clearing of unwanted employees and a gradually dominance in the content eventually, preferably in the nude and fake was the goal. One or wo lawsuits coming from popular Greeks thefts of public money always acted catalytically for reluctant landlords. At last some hares acquiring from businessmen of fraud may be needed. In the final stage and, when the official owners began to awaken from the patriotic stupor and tried to recover, the dishonored checks, huge debts and a sharp drop in circulation and audience had the role of revenge which led many media within the disaster and so many journalists in unemployment. The Gang to blame in all this was never proved, but, unfortunately, who paid for all this was none other than the Greek journalism and Greek society...