Η Ελλάδα φτάνει στο σημείο χωρίς γυρισμό. Η συμφωνία της ανταλλαγής των ελληνικών ομολογιών PSI που θα ανακοινωθεί σύντομα και η υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης θα φέρει μεν την μείωση του ελληνικού χρέους κατά εκατοντάδες δις ευρώ όπως και τους μισθούς και τις συντάξεις, όποιοι και αν είναι αυτοί, για τα επόμενα χρόνια αλλά θα φέρει και κοσμογονικές αλλαγές. Το βαθύ κράτος που καταδυνάστευσε και καταχρέωσε την Ελλάδα για δεκαετίες πνέει τα λοίσθια και δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα. Θα παλέψει με νύχια και με δόντια να κρατήσει τα κεκτημένα, να μην αποκαλυφθεί όπως στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, να προκαλέσει πολιτική αναρχία και κοινωνική έκρηξη. Όμως, η μάχη είναι χαμένη για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι μετά και την πτώση του κ. Παπανδρέου δεν έχει πλέον εχθρό, γιατί, απλούστατα, ο εχθρός του πλέον μπορεί να είναι μόνο το σύνολο των Ελλήνων που αναζητούν την ηρεμία, την δημιουργία, την ελπίδα και έναν αρχηγό. Αυτός ό εχθρός όμως είναι αόρατος, απρόβλεπτος και κυρίως διεσπαρμένος. Δεύτερον θα χάσει γιατί δεν έχει λύση για τις μετά τον πόλεμο επιχειρήσεις, εν αντιθέσει με το αντίπαλο στρατόπεδο. Συνεπώς το μόνο που μπορεί πλέον να κάνει πριν αποκαλυφθεί είναι να εκραγεί, μαζί με τους πιστούς του, πολιτικούς, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους, τινάζοντας την Ελλάδα και οδηγώντας τους Έλληνες στην πείνα και τη δυστυχία. Ακόμα και τότε όμως κάτι νέο και ωραίο θα δημιουργηθεί στις στάχτες, από νέους και ρομαντικούς ανθρώπους προφανώς…
Greece is reaching its point of no return. The agreement for the exchange of the Greek bonds (PSI) will be announced soon and the signing of the new loan agreement with troika will bring the decrease of Greek debt by several hundred billion euro and the salaries and pensions, whatever they may be, for Greeks for years resulting in changes of cosmogony. The “deep” Greek state oppression and unduly that was burdening Greece for decades is closing to its end and gives every inch of its power to survive. It fights with “teeth and nails” to keep its profits, to not be disclosed as in the case of Thessaloniki, to create political anarchy and social upheaval. But this war is lost for two reasons. The first reason is that after the fall of Mr Papandreou there is no longer an enemy, because, quite simply, the enemy now may just be all the Greeks who seek peace, creation, hope and a leader. But this enemy is invisible, unpredictable and mostly dispersed. Second defeat will come because it has no solution for after the war post-operations, unlike their rival. So the only thing that it can choose before it is revealed is to explode, with their faithful, politicians, businessmen and journalists, destroying Greece and leading Greeks to hunger and misery. Even then, however, something new and beautiful will be created above ashes, probably, from young and romantic people...
