Ο κ. Παπανδρέου έχασε την πρωθυπουργία στα μέσα της θητείας του. Πολλοί εξωτερικοί ή εσωτερικοί λόγοι μπορούν να αναφερθούν ως συντελεστές αυτού του αποτελέσματος όμως η ουσία ήταν ότι το σύστημα της ομάδας του ήταν ηττοπαθές. 4-4-2 παίζουν οι ομάδες που δεν θέλουν να ρισκάρουν, να δούνε το παιχνίδι του αντιπάλου και έστω και αν παίζουν σε μία δύσκολη έδρα γενικά δεν νοιάζονται και πολύ για το γκολ. Αντίθετα οι ομάδες με σιγουριά κατεβαίνουν με ένα 3-5-2 ή 4-3-3 σαφώς επιδιώκοντας να μεταφέρουν το παιχνίδι στην περιοχή του αντιπάλου και να τον λυγίσουν. Έτσι λοιπόν με εξαγγελίες, απόπειρες ικανοποίησης όλων των εμπλεκομένων, αργούς παίκτες και αργούς ρυθμούς δεχόταν τα τέρματα με σταθερό ρυθμό απογοητεύοντας τους οπαδούς του και γενικά όλο το φίλαθλο κοινό. Όποιες αλλαγές και αν αποπειράθηκε να κάνει, όσες ξένες μεταγραφές και να έφερε δεν απείλησε τον αντίπαλο σχεδόν σε καμία στιγμή. Ο κρατικός μηχανισμός συνέχισε να λαδώνεται επαρκώς, η ιδιωτική πρωτοβουλία παρέμεινε προσκολλημένη στην κρατική συναλλαγή και οι θεσμοί σε σηψαιμικό σοκ. Συμπερασματικά λοιπόν ο κ. Παπανδρέου έχασε γιατί δεν τόλμησε, ίσως όχι γιατί δεν ήταν τολμηρός, αλλά μάλλον γιατί ήταν πολύ ρομαντικός…
Mr. Papandreou lost the game in the mid-term. Many external or internal reasons can be exposed as factors for this result but the essence was that the team's system was defeatist. 4-4-2 play a team that do not want to risk, to see its opponent game and even if playing in a difficult terrain generally does not care much about a goal. Unlike the teams with trust in itself descend with a system like 3-5-2 or 4-3-3 which is clearly seeking to carry the game in the opponents terrain and bend him. So apart from promises, many attempts to satisfy all involved, having slow players and playing slowly the team received goals steadily, disappointing fans and generally all sports fans. Whatever changes he attempted to do, no matter how many foreign consulters he brought he did not threaten his opponent at almost no time. The Greek State machinery continued to need a lot of grease in euro, private initiative remained wedded to the public transactions and State institutions in a deadly shock. So in conclusion, Mr. Papandreou lost because he did not dare, maybe not because he was not too bold, but rather because he was too romantic ...
(4-4-2 argued to have been the bribing system of public servants. (40% the amount of dismissing fines, 40% for the servant’s wallet and 20% for the State as remaining fines)
