«Το άγριο δούλεμα» είναι ο τίτλος που ταιριάζει για την περιγραφή της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία χρόνια. Έπεσε πολύ άγριο δούλεμα από τους διοικούντες, ανεξαρτήτως κατηγορίας διοίκησης. Στόχοι που δεν πιάστηκαν ποτέ, σχέδια που δεν ευοδώθηκαν ποτέ, διαβουλεύσεις που δεν έγιναν ποτέ. Παρακολουθήσαμε ένα ατελείωτο πήγαινε έλα ειδικών, ιθυνόντων, αρμοδίων, αξιωματούχων. Μας κορόιδευαν μπροστά στα μούτρα μας και μας αντιμιλούσαν κιόλας γιατί ψελλίζαμε πως κάτι δεν πάει καλά. Κάθε φορά που αναρωτιόμασταν γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα, μήπως τελικά άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, το χαστούκι της συμμόρφωσης ερχόταν αμέσως, με διάφορους τρόπους και εκδοχές. Άγριο δούλεμα ήταν η πάταξη της φοροδιαφυγής, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η προσέλκυση επενδυτών, ο εκσυγχρονισμός του κράτους, ο εξορθολογισμός των δαπανών, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της χώρας, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, ο έλεγχος της αγοράς και των τιμών, η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, το άνοιγμα των λογαριασμών σε Ελβετία και αλλού, η εφαρμογή του ΕΣΠΑ. Ειδικά για το τελευταίο η παράθεση στοιχείων καταγραφής, απογραφής και απολογισμού αποτελούν την επιτομή της κοροϊδίας. Όταν ήμασταν μικρά λέγαμε «όποιος κοροϊδεύει τον άλλον, κοροϊδεύει τα μούτρα του». Τώρα που μεγαλώσαμε, ένα επιφώνημα ταιριάζει, το οποίο συνοδεύεται πάντα με μια συγκεκριμένη κλητική προσφώνηση, την οποία όμως απαλείφω λόγω στοιχειώδους σεβασμού για όλους εκείνους που έγιναν αντικείμενο κοροϊδίας: «Ουστ».
"The biggest joke» is the title that fits the description of the Greek Governance in recent years. It seems a great joke made by all managers, regardless of the levelof management. The goals were never reached, projects were always unsuccessful and every consultation that took place failed. We watched an endless coming and going of experts, leaders, decision-makers, officials. They made fun in front of us and if someone criticized them he was made to look ridiculous. Every time we wondered why the numbers did not seem optimist, why experts were saying more than they did, their slap of compliance immediately come to us in many forms and versions. A joke was the battle against tax evasion, tackling unemployment, attracting investors, modernization of the state, cutting costs, e-governance, exploitation of energy resources of the country, liberalization of professions, control of market and values, combating smuggling of fuel, opening of accounts in Switzerland and elsewhere as well as the implementation of the EU economic programs. Especially the last quote of data recording, inventory and reporting are the epitome of mockery. When we were young we said "Whoever mocks another, laugh at his face." Now grown up, an exclamation matches that is always accompanied by a specific greek vocative address, which I expunge for respect for all those who were the subject of mockery all these years: “Go Away...”.
