"Πρόκειται για την trap, μια μουσική υποκουλτούρα, που εξυμνεί και προβάλλει τον βόθρο του συστήματος. Μία κουλτούρα βιασμού, πορνείας και φαλλοκρατίας, με γυναίκες πάντοτε διαθέσιμες, ως θέαμα και ως σάρκα, για άντρες εραστές-μαστροπούς, που τις “τιμούν” με σεξ και ακριβά δώρα. Δεν υπάρχει τίποτα το επαναστατικό ούτε ασφαλώς το αντισυστημικό στη βωμολοχία, στον σεξισμό, στη βία, στα ναρκωτικά, στα όπλα, στην επίπλαστη χλιδή – το αντίθετο. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο είδος περιλαμβάνει και αρκετούς κατ’ ευφημισμόν μόνο καλλιτέχνες, που τελικά προωθούν τη βρομιά και τη δυσωδία του ίδιου του συστήματος, που μας θέλει δέσμιους των χαμηλών ενστίκτων μας και συνεπώς εύκολα χειραγωγήσιμους".
"Ένα τραγούδι που στους στίχους του η λέξη «γυναίκα» έχει αντικατασταθεί με τη λέξη «πουτάνα», είναι απλά σκουπιδαριό. Και τα σκουπίδια δεν είναι για να τα κρατάμε μέσα στο δωμάτιό μας. Τα μαζεύουμε μέσα σε σακούλες και απλά τα πετάμε. Δεν σου λέω να ακούς τη μουσική που άκουγε η δική μου γενιά. Ξεκίνα όμως να ξεσκαρτάρεις από αυτά που μυρίζουν πολύ".
Στίχοι trappers:
“Tony Montana, στρώνει με χιόνι το πιάτο η πουτ@να… τη δικιά σου παίρνουμε γκανγκ μπανγκ… βγαίνω με bitches δεκάρια, πρόσωπο Γκράντε Αριάνα μωρό μου και κ@λο Mινάζ”.
“Πόρνες να βγάζω στο διάλειμμα, να μετράνε τα πεντακοσάευρα”.
“Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις” (άδει ο άλλος και το ρεφραίν γίνεται viral στα στόματα).
