Ο νους μας, τόσο ο προσωπικός όσο και ο συλλογικός, πρέπει να είναι στους 57 νεκρούς των Τεμπών. Πρόκειται όχι μόνο για ασύλληπτη τραγωδία αλλά και για μοναδική ευκαιρία.
Τα νέα παιδιά που διαδηλώνουν σε ολόκληρη τη χώρα είναι αποφασισμένα να απορρίψουν την Ελλάδα της διαφθοράς, της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης, της αναξιοκρατίας, της ολιγαρχίας, της ιδιωτικομανίας, του κρατισμού. Ξέρουν ότι όλα μπορούν να είναι αλλιώς.
Αυτόν τον συνδυασμό... θρήνου και ελπίδας δεν επιτρέπεται να τον επισκιάσει, να τον συγκαλύψει, κανένα δευτερεύον θέμα.
Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, δεν θα επιτρέψω ο τραυματισμός μου να χρησιμοποιηθεί ώστε να μετατοπιστεί ο προβολέας της δημοσιότητας από τους 57 νεκρούς μας και από την ελπίδα που μας χαρίζει το νεανικό κίνημα των ημερών για ένα καλύτερο αύριο.
Αντίθετα με τους 57, αναρρώνω. Σήμερα, θα καταθέσω στον ανακριτή. Κατόπιν θα περιμένω να μιλήσει η Δικαιοσύνη, οπότε και θα τοποθετηθώ. Αντίθετα με τον κ. Θεοδωρικάκο, και παρόλο που (αντίθετα με τον κ. Υπουργό) είδα ποιος με τραυμάτισε, δεν θα υποκαταστήσω τον ανακριτή, τον εισαγγελέα, τους δικαστές και τους ενόρκους.
Κλείνω επιστρέφοντας στην ιστορική μας ευθύνη αυτής της στιγμής: Να τιμήσουμε τους 57 νεκρούς μας. Και να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά εκεί έξω να οικοδομήσουν τη νέα Ελλάδα που τους αξίζει.
