Της Λέττας Καλαμαρά
Απύθμενο το αιώνιο μίσος όλων των Ανθέλληνων απέναντι στους Πολεμιστές της φυλής μας. Εκείνους που έταξαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους για να πολεμάνε νυχθημερόν την παγκόσμια μαφία που συνεργάζεται με τον αιώνιο εχθρό της Ελλάδας, το σκοτάδι της Ανατολής.
Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, με κάθε Έλληνα συνεργάτη τους, οι Τούρκοι νομάδες εξουσιάζουν την Ελλάδα, με μπαξίσι και ρουσφέτι, για να ελέγξουν τη φυλή που ανέδειξε τον Άνθρωπο όσο καμία άλλη. Να μη σηκώσει κεφάλι, να μην υμνήσει τον Άνθρωπο ξανά.
Η Ελλάδα μία Αποικία ο αιώνιος στόχος τους, η Ελλάδα ένα παγκόσμιο Μπουρδέλο εκτόνωσης κάθε ανώμαλης όρεξης τους η απόλαυσή τους. Οι Έλληνες με κορδέλες και αστέρια γιουσουφάκια των Τούρκων προσκυνημένοι όλοι, εξορισμένοι όσοι δεν αντέχουν και ζωντανοί-πεθαμένοι όσοι αντιστέκονται.
Χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες θανατώνονται και χιλιάδες χρόνια ξαναγεννιούνται για το Δημιουργό μας, για την Ελλάδα μας. Έρχονται και φεύγουν γεννώντας νέους Πολεμιστές. Ένας πεθαίνει Χίλιοι γεννιούνται.
Ελάτε λοιπόν δόλιοι υπάλληλοι της Άγκυρας στο Αρχοντικό μας με ομπρέλα τις Αλωμένες Υπηρεσίες μας. Ελάτε να δείτε πώς πολεμάνε εκείνοι που δεν σκύβουν το κεφάλι παρά μόνο στο Θεό και την Ελλάδα μας. Σε κανέναν Πρόεδρο, σε κανέναν Σουλτάνο, σε καμία Όλγα της κόκας.
Η Ελλάδα γεννιέται πάλι, η Ελλάδα μεγαλώνει και η Μεγάλη Ελλάδα απλώνεται στις ψυχές της Ανθρωπότητας, στις ψυχές των Ελλήνων της Γης.
Όποιος Αρχηγός φοβάται, όποιος Αρχηγός προσκυνάει, όποιος Αρχηγός λιγοψυχά, όποιος Αρχηγός δεν μπορεί ΝΑ ΦΥΓΕΙ.
Δεν είναι Αρχηγός αλλά ένα γιουσουφάκι και δεν αξίζει για τους Έλληνες Πολεμιστές που μας φυλάνε, όσοι λίγοι και αν έμειναν με αίμα ελληνικό.
Εκείνοι θα πολεμήσουν ημέρα και νύχτα, μέχρι να φύγουν ανδρειωμένοι, μέχρι να ελευθερωθεί η Ελλάδα, μέχρι να έρθουν οι επόμενοι να πολεμήσουν Ελεύθεροι Έλληνες, χωρίς υποχρεώσεις και γραμμάτια εξουσίας που γράφουν ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ...
Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Μπορεί να πέφτουνε τα φύλλα μου στο χώμα
μπορεί να έφτασε η ψυχή μου μες στο στόμα
όμως εγώ δεν έχω πει αντίο ακόμα
άκου, ακόμα ζω
Μπορεί να κάνει παγωνιά να νιώθω κρύο
να 'ναι για μένα στο λιμάνι αυτό το πλοίο
όμως δεν έχω πει ακόμα το αντίο
άκου, ακόμα ζω
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
Μπορεί να έφυγες κι εσύ απ' τη ζωή μου
και να μου πήρες την ανάσα απ' την πνοή μου
όμως εγώ σε νιώθω ακόμα στην αφή μου
άκου ακόμα ζω
Μπορεί η νύχτα να 'αι απ'έξω απ'την καρδιά μου
να με γυρεύει, να φωνάζει το όνομά μου
όμως εγώ θα τα τελειώσω τα όνειρά μου
άκου, ακόμα ζω
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
άκου, άκου, έχω φωνή
