Το γεγονός ότι το πιο υπερχρεωμένο Κράτος και κοινωνία του κόσμου παραγγέλνει αμυντικούς εξοπλισμούς-μαμούθ και ανοίγουν οι σαμπάνιες στο Παρίσι και την Γκρενόμπλ θα μπορούσε να μας προβληματίσει. Πιο περίεργο όμως είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα περιτριγυρίζεται από Συμμάχους που από το 1949 δεσμεύονται με συνέπεια από αμυντικές συμφωνίες επίλυσης των διαφορών τους ειρηνικά.
Για την περίπτωση της Ελλάδας που αρχέγονα εδάφη της κατέχονται από τους πολιτισμούς της Ανατολής και γενοκτονίες εναντίον των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας έλαβαν χώρα πρόσφατα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ένας αμυντικός αγώνας δρόμου εξοπλισμών χωρίς τερματισμό με δεδομένο τη σύγκρουση των πολιτισμών από την εποχή του Ξέρξη. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει σε Ελλάδα, γείτονές της και κάθε Κράτος του κόσμου γενικά ότι δικαιούται να διεκδικεί εκείνο που πεθαίνει δίπλα του στον παγκόσμιο χάρτη. Το παράδοξο όμως αναδεικνύεται στον ευνουχισμό των Ενόπλων Δυνάμεων μας από το 1967 όταν και σίγησαν τα κανόνια για δύο γενεές τώρα προκαλώντας την απορία των εξοπλισμών προς αχρηστία.
Η κατάσταση επιδεινώνεται σημαντικά όταν αναλογισθούμε ότι η αντίληψη του Πολέμου στην Ελλάδα ακριβώς λόγω της αποχής περιορίζεται στο τελεσίγραφο του Ιταλού Πρέσβη στον Μεταξά θυμίζοντας τους ατυχείς Γάλλους που το 1940 παρέθεταν απέναντι στα γερμανικά πάντσερ των Ναζί Ούννων χαρακώματα ή τη Σοβιετική Ρωσία το 1941 που ακόμα χειρότερα αμυνόταν με το μάχιμο Ιππικό της αρχικά με την συνεπακόλουθη σφαγή της.
Το φαινόμενο ότι οι φωτογραφίες και δηλώσεις του Στρατηγού Παρμενίων από την ιστορική εποχή Σημίτη μέχρι την Κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένουν οι ίδιες και κοινότυπες θα έπρεπε να προβληματίσει όλους αν ο Πόλεμος παραμένει ο ίδιος πια καθώς και το βαθμό χρησιμότητας αμυντικών δαπανών δισεκατομμυρίων ευρώ σε σίδερα που σαπίζουν φυσιολογικά από την εποχή Σημίτη αφήνοντας υπέρογκα κρατικά χρέη. Ακόμα και το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό από τον εποχή του Αίαντα.
Ο Πόλεμος του Β΄ΠΠ δεν υπάρχει πια. Τη θέση του, σύμφωνα με τους ειδικούς και διεθνείς αναλυτές, έχει πάρει ο Πόλεμος την εποχή της ειρήνης μέσα από τον πολιτικό έλεγχο των αποφάσεων του αντιπάλου, την οικονομική εξόντωσή του, τη λαϊκή διάβρωση και το διχασμό του, τον επικοινωνιακό έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσής του και τις επικοινωνιακές καταιγίδες, τις παραστρατιωτικές οργανώσεις ντυμένες ως μετανάστες και πλήθος άλλων μορφών, την παρακολούθηση των επικοινωνιών, τον έλεγχο του διαδικτύου, τη βιολογική διασπορά ιών, τη διαστημική παρακολούθηση, τα θαλάσσια και εναέρια οχήματα, το στρατιωτικό ευνουχισμό του και πλήθος άλλων ενεργειών. Αεροπλάνα, βαπόρια και τάνκς θυμίζουν τα ακόντια, τις βαλλίστρες και τα φτυάρια πια περασμένα ίσως στην ιστορία του Πολέμου ανεπιστρεπτί ή/και με ρόλο επικουρικό.
Αναμφίβολα ο σκοπός σε κάθε Πόλεμο παραμένει ο ίδιος, αναλλοίωτος από την Αρχαιότητα. Η επιβολή του πολιτικού σκοπού επί του αντιπάλου, ο φόβος και η ψυχολογική εξόντωσή του, η υποταγή του χωρίς μάχη. Την εφαρμογή του σύγχρονου Πολέμου μπορούμε να τη συναντήσουμε τόσο ανάμεσα σε Κράτη όμορα όσο και στην παγκόσμια διαμάχη Κρατών και Διεθνούς Οργανωμένου Εγκλήματος. Κοινός παράγοντας ο πλούτος από την εποχή της Τροίας και ο έλεγχος των οδών εμπορίου πάσης φύσεως εμπορευμάτων, ανθρώπων ακόμα και ασυνόδευτων παιδιών. Η περίπτωση Μητσοτάκη-Ερντογάν με το αστείο casus-belli μεταξύ Συμμάχων μοναδικό έκτρωμα στην ιστορία πολέμου καταδεικνύει και το λάθος προσανατολισμό μας.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ο αγωγός East-Med φωταγώγησης της Ευρώπης και πλούτου της Ελλάδας αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κρατικής δειλίας και υποταγής έναντι ενός αντιπάλου που εύλογα φοβάται. Η Τουρκία καταπατεί το θαλάσσιο έδαφος της Ελλάδας με βάση τις διεθνείς συνθήκες και η δυστυχής και διαβρωμένη Ελλάδα την υπηρετεί με τη διαμόρφωση συνθηκών της κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου παραχωρώντας σε Ιταλία και Αίγυπτο εθνικό υπέδαφος και πλούτο προς τέρψη των Συμμάχων μας, με ανέγερση τείχους προστασίας της και μετατροπή τελικά της αποτροπής σε αστεία υπόκλιση.
Η επαίσχυντη Κυβέρνηση Μητσοτάκη σε συνέχεια της αντίστοιχης Τσίπρα απασχολείται αποκλειστικά με την πράσινη ενέργεια, τα πράσινα ταμεία και τα πράσινα φύκια του ευρωστρατού σε μία Ενωμένη Ευρώπη που διαλύεται. Τουλάχιστον ας κάνει ένα μάθημα υποταγής στους κρατικούς υπαλλήλους της που αρέσκονται σε λόγια του αέρα να σιωπούν την ώρα που παρελαύνουν τα τουρκικά πλοία στο Καστελλόριζο και το Αιγαίο ενώ οι Έλληνες σκιάζονται τον ιό στη Θεσσαλονίκη και δεν τιμούν αυτούς που δεν σκιάχτηκαν και θυσιάστηκαν για τη Μεγάλη Ελλάδα.
Ας ασχολούνται με τον πολιτικό διχασμό των Ελλήνων σε πελάτες της τουρκικής Βiontech και λοιπών εταιρειών και ανυπότακτους, αντικοινωνικούς και ανθέλληνες ανεμβολίαστους, όπως αρέσκονται να τους παρουσιάζουν οι διορισμένοι Υπουργοί υπηρέτες Μητσοτάκη. Ας πολεμήσουν με τους φοβισμένους εμβολιασμένους μόνο υπηρετώντας τον αντίπαλο από την ειρήνη.
Στη Μεγάλη Ελλάδα της Αθάνατης ελληνικής ψυχής που δεν γνωρίζει όρια, όπως δεν γνώριζε και ο Στρατηγός Παρμενίων όρια στη γη, τη θάλασσα, τον ουρανό, το χώρο και το διάστημα.
Καλορίζικες λοιπόν οι φρεγάτες του Μητσοτάκη αλλά αλιευτικά μας λείπουν στα νερά του Αιγαίου, στα Ίμια του Καραθανάση, του Βλαχάκου και του Γιαλοψού που δεν δείλιασαν, να απλώσουν τα καλώδιά τους να ακούσουν τις προπέλες της ισχύος του πυρήνα της Ελλάδας, τις ψυχές τους.
KALINITTA
