Χθες επίσημοι και Μέσα Ενημέρωσης ξέχασαν στον πατριωτικό τους οίστρο την 9η Μαρτίου 1941, το ύψωμα 731, εκεί που χύθηκαν τόνοι αίμα και Έλληνες έγραψαν ιστορία ενάντια στο Φασισμό. Ξέχασε και η λαλίστατη Εξοχωτάτη να τους μνημονεύσει.
Εκεί που η Αποικία έκανε μία αναλαμπή του ομηρικού της έπους θυσιάζοντας παλικάρια που δεν έμαθε κανείς να δοξάζει μετέπειτα και μεταπολιτευτικά για να μην στενοχωρηθούν οι αποικιοκράτες, Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι και προσφάτως Γερμανοί, Κινέζοι, μαζί με τους ευυπόληπτους πατριώτες επενδυτές. Όλοι υπό τη σκέπη της διεθνούς οργάνωσης διακίνησης ανθρώπων και ουσιών αενάως.
Φυσάει Νοτιάς στο Ύψωμα 731 και δεν παίρνει τις σημαίες γιατί πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που ήρθαν και πήγαν για να θυσιαστούν σε μία στημένη μάχη το '74, χαμένη εξ αρχής αδιάφορο. Αδιάφοροι για παρελάσεις φιέστες υποδοχής των αποικιοκρατών, άρτος και θεάματα για τον έγκλειστο λαό και μπίζνες για τους dealers εξοπλιστικών.
Θυσιάστηκαν για να εορτάζονται τα 80 χρόνια για το χυμένο αίμα των αγνών Ελλήνων με επεισόδια πολιτικής ντροπής σε μία Νέα Σμύρνη που καίγεται και ακούγεται ο Αρμοστής της Μεσογείων να βράζει τη νέα προδοσία με την κλασσική συνταγή κάθε χρόνο, ραβασάκια εσχάτης προδοσίας.
Μάταια. 125 νεκροί και 425 τραυματίες τότε και άλλοι τόσοι τώρα αν χρειαστεί, θα γράψουν ιστορία με τα τηλέφωνα κλειστά στους άκαπνους ριψάσπιδες πολεμιστές που στριμώχνονται για μία φωτογραφία υψώνοντας τείχη για να κρυφτούν. Εκείνοι που όταν τους μιλάς σκύβουν το κεφάλι για να μην σε βλέπουν.
Αλίμονο σε εκείνους που θα βρεθούν στο διάβα εκείνων που έχυσαν, χύνουν και θα χύνουν μία σταγόνα αίμα για την Ελλάδα.
"Ένα βήμα πίσω, πεθαίνει η Ελλάδα" Ισαάκ Λαυρεντίδης, Αντιπροέδρος της Βουλής, πολέμησε ως έφεδρος αξιωματικός στο 731.
