Σφοδρή είναι η αντίδραση του Σωματείου των Επιχειρήσεων Εστίασης BARECA που αριθμεί 350 επιχειρήσεις, 24.000 εργαζομένους και δεκάδες χιλιάδες προμηθευτές, για τον ξαφνικό θάνατο του κλάδου. Σύμφωνα με την BARECA οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα νέα μέτρα ανάσχεσης του β' κύματος της πανδημίας, θυμίζουν σκηνές από θέατρο του παραλόγου, υιοθετώντας μια εντελώς δική της λογική δύο "μέτρων και δύο σταθμών": Από τη μια πλευρά επιβάλλει καθολικό lockdown στην εστίαση στην "επικίνδυνη ζώνη", στο όνομα μιας δήθεν προστασίας της Υγείας του πολίτη και της ευθυγράμμισης με τις ευρωπαϊκές τακτικές και από άλλη αφήνει πλήρως εκτεθειμένους και με λειψά μέτρα ελληνικής "πατέντας", εργαζόμενους και επιχειρήσεις. To συγκεκριμένο σωματείο επιχειρήσεων θέτει σειρά ερωτημάτων, σχολιάζοντας πως τα νέα μέτρα στήριξης για τις πληττόμενες επιχειρήσεις και εργαζομένους τα οποία ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών, (δύο νέους γύρους επιστρεπτέας προκαταβολής, επέκταση επιδόματος 534 ευρώ για τους εργαζομένους σε αναστολή εργασίας, υποχρεωτική μείωση ενοικίου για επιχειρήσεις σε περιοχές αυξημένου κινδύνου) ισοδυναμούν με "καθρεφτάκια για Ινδιάνους" για έναν "παγωμένο" κλάδο που δεν έχει καταφέρει να κάνει απόψυξη και να σταθεί όρθιος, ούτε καν από το πρώτο κύμα της πανδημίας. Τα στελέχη του κλάδου υποστηρίζουν πως βάζοντας και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ήδη πληττόμενου κλάδου της εστίασης, η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως "ώριμη" Ευρώπη ως προς το υγειονομικό σκέλος των μέτρων και ως επιπόλαια Ψωροκώσταινα στο "πακέτο" οικονομικής στήριξης, ανακοινώνοντας μέτρα-"ασπιρίνες" όχι πλέον προς έναν ημιθανή ασθενή, όπως έγινε τον περασμένο Μάρτιο, αλλά σε μια "κλινικά νεκρή" βιομηχανία της χώρας. Μια βαριά βιομηχανία που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους συνεισφέροντας σημαντικά ποσά στα δημόσια έσοδα και τα ασφαλιστικά Ταμεία η οποία επιπλέον παρέχει δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες προμηθευτές που ζουν αυτοί και οι οικογένειές τους από την εστίαση.
Αναλυτικά, στη σχετική ανακοίνωσή της, η BARECA επισημαίνει πως η επιβολή των μέτρων σε έναν άκρως στοχοποιημένο κλάδο όπως αυτός της εστίασης αποτελεί μια απόφαση ευθυγράμμισης και συστοίχησης της χώρας μας με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό "πακέτο" μέτρων μόνο για το κομμάτι που αφορά στους υγειονομικούς όρους και δυστυχώς όχι στους οικονομικούς. Και όπως επισημαίνεται, μπορεί ο πρωθυπουργός να εμφανίζεται εξαιρετικά ευαίσθητος δηλώνοντας ότι "ένα καθολικό lockdown θα αποτελούσε το ύστατο βήμα που θα πλήγωνε την οικονομία και την κοινωνία", ευαισθησία ωστόσο που απεμπολεί για τον κλάδο της Eστίασης. Και συνεχίζει ρωτώντας αν όντως η κυβέρνηση υιοθετούσε μέτρα αντίστοιχα με άλλες χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, γιατί εξαντλεί την αυστηρότητά της στον "ξαφνικό θάνατο" των καταστημάτων και δεν επεκτείνει τις ευεργετικές διατάξεις των ευρωπαϊκών αποφάσεων προς την κατεύθυνση της ανακούφισης από το "τσουνάμι" που θα προκαλέσει; Γιατί ενώ το "λουκέτο" στα εστιατόρια είναι καθολικό στην ζώνη "αυξημένου κινδύνου", τα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι αποσπασματικά και φειδωλά; Γιατί ενώ η απαγόρευση λειτουργίας είναι πλήρης, τα μέτρα ανακούφισης είναι "ολίγον από στήριξη"; Γιατί ενώ μπαίνει "λουκέτο" στα καταστήματα, δεν μπαίνει λουκέτο και στα δυσθεώρητα έξοδά μας και μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε ακόμη ζωντανοί και οικονομικά ενεργοί; Για ποιους λόγους τελικά ενώ θα κατεβάσουμε ρολά, θα πρέπει να συνεχίζουμε να καταβάλλουμε φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, ενοίκια σε δήμους για χρήση πλατειών, πεζοδρομίων και πεζόδρομων;