Της Λέττας Καλαμαρά
Ο ιός COVID-19, ο ιός του στέμματος, ανέδειξε το μεγάλο δίλημμα των πολιτικών ηγετών των Κρατών της Δύσης ανάμεσα στην προστασία των κυρίως ευάλωτων ομάδων ηλικιωμένων και της καταδίκης της ζωής των νέων διαλύοντας τις οικονομίες. Όσο λάθος είναι η υιοθέτηση μίας ακραίας πολιτικής αδιαφορίας για την υγεία των ατόμων της απερχόμενης γενεάς των περίφημων '60's άλλο τόσο είναι η παντελής αδιαφορία για την καταστροφή κάθε εθνικής και της παγκόσμιας οικονομίας με την εξόντωση της γενιάς "Z'' των γεννηθέντων των '00's της νέας χιλιετίας.
Στην Ελλάδα της απόλυτης κυριαρχίας της γενιάς του Πολυτεχνείου, των ηλικιωμένων πια πρωταγωνιστών της χρεοκοπίας της Ελλάδας του 2009 ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε άμεσα την απόλυτη προστασία τους και το γενικό lockdown με την καταστροφή κάθε επιχείρησης και εργοστασίου μεσοπρόθεσμα. Μία επιλογή που έφερε εντυπωσιακά θετικά αποτελέσματα στις απώλειες υγείας που αναμένονται συνολικά στα 457 άτομα μέχρι την 1η Ιουνίου που τελειώνει η πρώτη φάση του Πολέμου εν αντιθέσει με τα 4.182 που αναμένονται στη Σουηδία που επέλεξε μάλλον τη γενιά Z ως τον καθοριστικό παράγοντα των πολιτικών αποφάσεών της.
Η ιεράρχηση των ηλικιωμένων ως τον πιο κρίσιμο παράγοντα πολιτικής υπήρξε το απόλυτο κριτήριο όλων των Πρωθυπουργών των Μνημονίων από τον "ριζοσπάστη " Τσίπρα μέχρι τον "φιλελεύθερο" Μητσοτάκη που ξεπούλησαν υποδομές και ιστορία, αιώνιες εθνικές αρχές και αξίες με ένα μόνο ζητούμενο. Τις συντάξεις και τις ψήφους της γενιάς των Χίπις που καθορίζει τα πάντα στην Ελλάδα σε βαθμό προκλητικό. Δεν είναι η τυχαία η επί δεκαετίες μονοπώληση των κοινωνικών φιγούρων της σε όλες τις δραστηριότητες με εμφανίσεις ως οι γκουρού της δημοκρατίας και εγγυητές της επιβίωσης της μεταπολιτευτικής ελίτ. Μόνο συγγενείς και φίλοι επιτρέπεται να ανέρχονται σε ένα κλειστό παρασιτικό κύκλο εξουσίας εις βάρος των πολλών και της ευημερίας των Ελλήνων πάντα με τα απαραίτητα εχέγγυα υποταγής.
Όπως διαφαίνεται η συνέχιση της ανώμαλης εξάρτησης των νεώτερων γενεών από τους καλοπληρωμένους συνταξιούχους χρεοκοπημένων Ταμείων και Κράτους αποτέλεσε το πολιτικό κριτήριο της επιλογής του γενικού lockdown και της οικονομικής καταστροφής σε μία μη ισορροπημένη αντιμετώπιση της κατάστασης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η αστυνομοκρατία, ολοένα και πιο αποκρουστική, το όργανο επιβολής αυτής της ανήθικης διαχρονικά διακομματικής πολιτικής επιλογής. Η Ελλάδα απειλείται να βγει από την πρώτη φάση του Πολέμου την 1η Ιουνίου 2020 με 4.000 λιγότερες απώλειες από τη Σουηδία αλλά με μία ισοπεδωμένη Ελλάδα οικονομικά όπου όλοι οι ικανοί νεώτεροι θα ενδημήσουν στο εξωτερικό και πάλι. Οι υπόλοιποι θα παραμείνουν εξαρτώμενοι οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά από τους γέροντες της Ελλάδας και τους οικονομικούς μετανάστες της Αφρικής και της Ασίας ώστε να μην αλλάξει τίποτα ή αν αλλάξει να είναι προς το χειρότερο. Μία ανώμαλη κοινωνία επιδομάτων, εκβιασμών και ικεσίας, εντός και εκτός των πυλών μας για τους πολλούς και τους προύχοντες ανέγγιχτους.
Η κατάσταση θυμίζει τη Σοβιετική Ένωση όπου μόνο η βιολογική αποχώρηση των σκληρών οπαδών του κομμουνισμού στα τέλη των '80's και η απαρχή της παγκοσμιοποίησης έφερε την πτώση του "σιδηρούν παραπετάσματος". Γεγονός που ήταν αδύνατο να γίνει νωρίτερα επί δεκαετίες παρά το χαμηλό βιοτικό επίπεδο και την έλλειψη ελευθεριών έκφρασης και πολιτικής. Ας δούμε τι θα συμβεί στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο την 1η Ιουνίου 2020 και ας αποφασίσουν οι "υγιείς" για τους "αρρώστους" το μέλλον της ζωής μας και της Ελλάδας στις επερχόμενες κάλπες του νέου Μνημονίου μας.
