Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ἄλλός σοῦ ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια,
ἀλλ' ἀνάσασι καμμιά·
ἄλλος σου ἔταξε βοήθεια
καὶ σὲ γέλασε φρικτά.
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερις ολόκληρες μέρες από την ημέρα που η Τουρκία έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό της γι’ αυτήν την δι’ αντιπροσώπων εισβολή στην Ελλάδα για να καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε το σύνολο της συμπαράστασης των Ευρωπαίων και των Αμερικανών συμμάχων μας. Προς το παρόν την βοήθειά τους πρακτικά δεν την έχουμε δει. Και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ επιμένει να θέλει να κάνει κουμάντο, ανακοινώνοντας ότι «το δικαίωμα της υποβολής αιτήματος ασύλου δεν μπορεί να ανασταλεί».
Η εισβολή ξεκίνησε στις 28 Φεβρουαρίου και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάσθηκε να κάνει πολλούς γύρους τηλεφωνημάτων για να ξεκαθαρίσουν, στις 2 Μαρτίου, ότι η Ελλάδα έχει δικαίωμα να υπερασπίσει τα σύνορα και την εδαφική της κυριαρχία και ακεραιότητα.
Οι δηλώσεις της ΕΕ και της Γερμανίας, δηλαδή της Μέρκελ και της Φον Ντερ Λάιεν, δηλαδή – τελικά – της Γερμανίας παραμένουν μη ικανοποιητικές.
«Αναγνωρίζω ότι η Τουρκία είναι σε δύσκολη θέση σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όμως αυτό που βλέπουμε τώρα δεν μπορεί να είναι η απάντηση ή η λύση», είπε η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
«Κατανοώ ότι η τουρκική κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Ερντογάν περιμένουν περισσότερα από την Ευρώπη, αλλά το θεωρώ απαράδεκτο ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν και η κυβέρνησή του εκφράζουν τώρα αυτή την δυσαρέσκειά τους προς εμάς, την ΕΕ, αλλά "την πληρώνουν" οι πρόσφυγες. Αυτός είναι ο λάθος δρόμος», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ.
Αναγνωρίζουν; Κατανοούν; Τι ακριβώς; Ότι η Τουρκία επιχειρεί από την πρώτη στιγμή στο έδαφος της Συρίας προκαλώντας θύματα και πρόσφυγες; Επειδή τάχα πολεμάει το καθεστώς του Άσαντ, ενώ στην πραγματικότητα χτυπάει τους Κούρδους και συστηματικά πιέζει για την δημιουργία ζώνης ασφαλείας, την οποία θα θεωρήσει έδαφός της;
Βρίσκεται η Τουρκία «σε δύσκολη θέση σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες»; Και γιατί παρακαλώ βρίσκεται σε δύσκολη θέση; Και από τις δικές της επιθέσεις και τους δικούς της βομβαρδισμούς δεν έχει προκληθεί το κύμα των προσφύγων;
Ο πρόεδρος Ερντογάν περιμένει περισσότερα από την Ευρώπη και την πληρώνουν οι πρόσφυγες; Σοβαρά; Είναι η Ευρώπη υποχρεωμένη να χρηματοδοτεί τις εκστρατείες του Ερντογάν;
Ο Τσίπρας, βέβαια, τα είχε αποδεχθεί όλα αυτά, λέγοντας ότι «η Ελλάδα και η Τουρκία είναι θύματα αυτής της κατάστασης». Είχε αθωώσει τον Ερντογάν.
Αλλά ο Μητσοτάκης δήλωσε το ακριβώς αντίθετο: «Η Ελλάδα δεν φέρει καμία ευθύνη για τα τραγικά γεγονότα στη Συρία και δεν θα υποστεί τις συνέπειες των αποφάσεων άλλων».
Και προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι οι σύμμαχοί μας λες και περίμεναν να δουν τι θα γίνει (όπως τότε, στην Επανάσταση του 1821) για να διακηρύξουν έστω και αυτήν την «ισορροπημένη» συμπαράστασή τους.
Αν η Ελλάδα δεν κρατούσε, αν η χώρα πλημμύριζε (και ουσιαστικά καταλαμβανόταν) από μετανάστες, όλοι αυτοί θα εξέφραζαν τη λύπη τους για τα δεινά μας, θα έστελναν βοήθειες και θα επετύγχαναν αυτό που, όπως αποδεικνύεται, επιδίωκαν από την αρχή: Αυτοί να πολεμούν στη Συρία παράγοντας πρόσφυγες και στο δικό μας έδαφος να έχουν την αποθήκη τους για να συνεχίζουν ανενόχλητοι. Πήραν την απάντησή τους:
Ναι· αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.
Σ’ αυτό το σχέδιο έχουν, δυστυχώς, στο πλευρό τους δυνάμεις από το εσωτερικό της χώρας. Όλους αυτούς (βλέπε νεολαία ΣΥΡΙΖΑ) που διακηρύσσουν ακόμη και αυτή την ώρα του εθνικού συναγερμού ότι «με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες θα ζήσουμε μαζί».
Αυτούς (τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ) που συνεχίζουν να υβρίζουν, να κάνουν σα να μην συμβαίνει τίποτε, να καταγγέλλουν την κυβέρνηση για ανικανότητα, να καταθέτουν αλλοπρόσαλλες και εκτός τόπου και χρόνου «προτάσεις», να μην λέει λέξη για την άμυνα στον Έβρο, ούτε για τα παιδιά της Ελλάδας – τις Ένοπλες Δυνάμεις, την Αστυνομία, το Λιμενικό – που δίνουν μάχη για να υπερασπιστούν τα πατρώα εδάφη.
Σ’ αυτούς αξίζουν οι στίχοι του εθνικού ποιητή:
Ω τρακόσιοι! σηκωθείτε
και ξανάλθετε σ’ εμάς·
τα παιδιά σας θέλ’ ιδείτε
πόσο μοιάζουνε με σας.
τρέχουν άρματα χιλιάδες
σαν το κύμα εις το γιαλό·
αλλ’ οι ανδρείοι παλικαράδες
δεν ψηφούν τον αριθμό.
Και:
Παλικάρια μου! οι πολέμοι
για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει
στους κινδύνους εμπροστά.
Οι γενναίοι που υποστηρίζουν τα σύνορά μας, όπως και ο λαός που προσέτρεξε σε βοήθειά τους, δεν θα ξεχάσουν τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ, όσα χρόνια κι’ αν περάσουν, όσες εκλογικές αναμετρήσεις (με απλή αναλογική ή όχι) διεξαχθούν.
Τώρα πια, το μάθημά τους το πήραν όλοι – ελπίζω και αυτοί που ξυλοκοπούσαν τους αστυνομικούς στα νησιά. Τώρα πια έμαθαν πως:
Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο,
στην ξηράν εσύ ποτέ·
όμως, όχι, δεν είν’ ξένο
και το πέλαγο για σε.
Στο μεταξύ… ζητούνται Φιλέλληνες – εντάξει δεν μιλάμε για Μπάιρον και Μάγιερ, δεν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις.
Όσο για τους εγχώριους δήθεν ανθρωπιστές – τον ΣΥΡΙΖΑ που πετάει χαρταετό και τα στελέχη του που καταγγέλλουν… παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και όλους εκείνους που έκαναν μπίζνες στην πλάτη των προσφύγων – ας θυμούνται πως όταν οι Έλληνες απαγγέλλουν στίχους από τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού, τον εθνικό μας ύμνο δηλαδή, καμιά δύναμη δεν μπορεί να τους σταματήσει.
Γιατί:
Α! το φως που σε στολίζει,
σαν ηλίου φεγγοβολή,
και μακρόθεν σπινθηρίζει,
δεν είναι, όχι, από τη γη·
λάμψιν έχει όλη φλογώδη
χείλος, μέτωπο, οφθαλμός·
φως το χέρι, φως το πόδι,
κι όλα γύρω σου είναι φως.
