Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΑΓΡΙΕΥΕΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Της Λέττας Καλαμαρά

Με την αυγή της συνταγματικής ψηφοφορίας για τη μετονομασία της χώρας βόρεια της Μακεδονίας και τη δρομολόγησή της προς είσοδο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ οι τρεις σύμμαχες χώρες Αλβανία, Ελλάδα και Τουρκία μπήκαν σε ένα βέρτιγκο αλληλοκατηγοριών και έντασης ξαφνικά. Ο ηττημένος αυτής της αναταραχής, στο διπλωματικό πεδίο ευτυχώς ακόμα δεν μπορεί να είναι κατ’ αρχάς η Ελλάδα που σκόπευε σε ένα περιβάλλον συνεργασίας να αξιοποιήσει το δικό της υποθαλάσσιο πλούτο και κατ’επέκταση η συμμαχία των δυτικών χωρών και των λαών.  Ο κερδισμένος κατ’αρχάς η Ρωσία που απολαμβάνει την ένταση μεταξύ μίας Συμμαχίας που δείχνει να κυριαρχεί στα Βαλκάνια και κατά δεύτερο λόγο η Τουρκία που προσπαθεί απεγνωσμένα έστω και πρόσκαιρα να σταματήσει κάθε πηγή δύναμης της Ελλάδας. Μία ισχυρή Ελλάδα που νομοτελειακά θα είναι σε βάρος της απομονωμένης πια Τουρκίας, η οποία αναζητεί συμμάχους στη Ρωσία και το Ιράν για να επιβιώσει στον 21^ο αιώνα της ελευθερίας και της ευημερίας. 

Η Ρωσία και ο Πρόεδρος της Πούτιν ουδέποτε αποδέχθηκαν την ήττα της Σοβιετικής εποχής και την ευθύνη δυστυχίας και καταπίεσης των πολιτών της και όπως φάνηκε και το 2014 στην Ουκρανία αρνούνται να αποχωρήσουν από τις χώρες της πάλαι ποτέ σφαίρας επιρροής τους. Στην Ελλάδα με το μοναδικό ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ευρώπης, την Αριστερή Κυβέρνηση με τον Αλέξη Τσίπρα φανατικό θεατή του Sputnik, τους Ρώσους ολιγάρχες ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, βιομηχανιών, ποδοσφαιρικών ομάδων και ξενοδοχείων και την προσοδοφόρα διακίνηση ανθρώπων στο διάδρομο των Βαλκανίων τίποτα δεν είναι δύσκολο για τη μητέρα πατρίδα της Ορθοδοξίας και του αυταρχισμού.

Η Ελλάδα όχι τυχαία δεν είχε ποτέ εθνική στρατηγική και δεν της επιτρέπεται να γραφτεί, όπως ακριβώς ο τάφος της Αμφίπολης, δεν της  επιτρεπεται...


 ένας δυτικός προσανατολισμός αποκλειστικά. Μέσα από το δικέφαλο αετό της, ως σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών, αφέθηκε να συναλλάσσεται με όλους και για όλα. Το χρέος της υπήρξε πάντα μία καλή τιμή στο αλισβερίσι της παγκόσμιας ισχύος επ’ωφελεία δυστυχώς όχι της ιδίας αλλά της εκάστοτε εξουσίας και κυρίως της ντόπιας παρασιτικής ολιγαρχίας. Ο επαμφοτερισμός μεταξύ Δύσης και Ανατολής με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα οδήγησε τον ελληνικό λαό σε μία κλεπτοκρατία και μιζέρια από Επαναστάσεως, που εξυπηρετεί τους πάντες με πρώτους τους δανειστές της πλην της Ελλάδας και του λαούς της. Στο πρόστυχο πανηγύρι και οι ατέρμονοι διορισμοί σε ένα φοροκλεπτικό Κράτος μαζί και η θεία λειτουργία της αιώνια υποταγής. Μία καλή τιμή στο ξεπούλημα και όλα τα άλλα τα υπομένουμε για το καλό της πατρίδας πάντα. Τι τριάντα αργύρια, τι 200 εκατομμύρια το έτος. Η δουλειά να γίνεται και η Ελλάδα να βρίσκεται υποταγμένη στον εαυτό της.

Ο απίστευτος πατριωτισμός του αδικοχαμένου παλληκαριού στην Αλβανία και η εκκωφαντική σιωπή των αξιωματούχων δείχνει και αυτή την ένοχη συνεργασία με τους κατακτητές. Οι ανέξοδες κορώνες εθνικισμού από την άλλη προς μία αλλαγή του status quo, πάγια διεκδίκηση της Τουρκίας, αποδεικνύουν την έξυπνη τακτική των εχθρών της Ελλάδας μέσα από την εξάντληση της άμυνας μας σε συνθήματα, αεροδιακομιδές, κατασβέσεις πυρκαγιών και σερβιρίσματος παράνομων εποίκων. Σε οτιδήποτε εκτός πραγματικής θυσίας, θητείας και αληθινού πατριωτισμού, όπως συμβαίνει σε πλήθος όμορων και άλλων πατρίδων.

Η αρκούδα δείχνει αποφασισμένη να μακελεύσει τα Βαλκάνια ακόμα μέσα στη συμμαχία και η πιο αλωμένη χώρα είναι πάντα διαθέσιμη. Αν σε κάτι ήταν καλή πάντα ήταν η διεκπεραίωση της αλληλογραφίας. Εξάλλου οι συνεργάτες, εντός και εκτός των τειχών, είναι πρόθυμοι και ψάχνουν απεγνωσμένα μία έξοδο κινδύνου για να μην παραδώσουν την εξουσία της παγκοσμοκρατίας τους στη Δύση. Ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και ρεαλισμός απαιτείται για μία καλύτερη ημέρα της Ελλάδας. Αν κάτι απέδειξε ο αδικοχαμένος Κωνσταντίνος Κατσίφας είναι ότι είμαστε πολλοί και έτοιμοι για όλα και αυτό το ξέρουν καλά αυτοί που τον ώθησαν σε λάθος χώρα να πάρει το όπλο του για μία άλλη Ελλάδα, μία ελεύθερη Ελλάδα.

Η επανάσταση όμως δεν γίνεται με όπλα αλλά με το πιο ισχυρό όπλο της δημοκρατίας, την ψήφο του λαού που σαν βόλι έρχεται στη καρδιά του αιώνιου παρακράτους μας. 200 χρόνια σκλαβιάς στην ελεύθερη Ελλάδα μετά την Τουρκοκρατία είναι πολλά και όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Το τραμπολίνο δονείται και η αρκούδα αποχωρεί από την εγγύς περιοχή και τη φωλιά της. Υπομονή πατριώτες και πατριώτισσες...