Το
να αποκαλούν τον Πρωθυπουργό της χώρας σου «προδότη» οι ίδιοι οι πολίτες της είναι
φοβερό. Το να σε περιγελούν οι δανειστές της χώρας σου είναι άθλιο. Τα να σιωπούν
οι πνευματικοί πατέρες είναι τραγικό. Τα να εξευτελίζουν το Στρατό σου οδυνηρό.
Το να κοροϊδεύουν οι πολιτικοί το λαό τους εξοργιστικό και ανήθικο. Το να υποκρίνεται ο λαός
ότι δεν βλέπει είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ.
Μία
Ελλάδα παραδομένη στους δήμιους, ελληνόφωνους πατριώτες, μία διεθνής μαφία που
επιζητά τη διάλυση της χώρας με κάθε τρόπο και το συντομότερο. Από το 1973 περιμένει το
διαμελισμό της χώρας. Αναίμακτα και αγόγγυστα όπως ο βοσκός σφάζει το
αμνοερίφιό του. Ανήμποροι όλοι κοιτάμε τον αργό θάνατό μας, δηλητηριασμένοι και
ευνουχισμένοι επί δεκαετίες, μαστουρωμένοι από την Ελλάδα της αρπαχτής. Από
τότε που άρχισαν να βρέχουν το βαμβάκι οι σοσιαλιστές μέχρι που οι κουστουμαρισμένοι
φιλελεύθεροι ήπιαν το αίμα των όλων μας και των παιδιών μας για να μας παραδώσουν σε Αριστερούς
πολιτικάντηδες οι οποίοι μας φέσωσαν για πάντα.
Πιο γελοίος ο διεθνής παράγοντας και οι εκπρόσωποί του που εμφανίζονται να κόπτονται για το μέλλον μας. Πώς θα μας διαλύσουν
μία ώρα αρχύτερα κοιτάνε. Μία αποικία χρέους με πλεόνασμα όσο τα επιτόκιά τους και
ανάπτυξη τόση όση χρειάζονται οι δοσίλογοι αντιπρόσωποί τους για να διατηρούν
τη σάπια κάστα τους μοιράζοντας τα επιδόματα φτώχειας. Γελάνε μαζί μας και με τον
εξευτελισμό μας. Ανίκανοι να πολεμήσουμε τους κατακτητές μας πυροβολάμε
στον αέρα με κούφια λόγια καθημερινά δεκαετίες τώρα κρύβοντα κάτω από το χαλί τις βρωμιές μας. Τόσο ψέμα μαζεμένο ούτε στις αποικίες της Αφρικής δεν υπάρχει.
Εκεί που η UNICEF χαίρεται να απαλύνει τον πόνο των σκλάβων.
Ποιος
διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας; Διαχωρισμός πραγματικότητας και θεάτρου, παραλόγου και ψεύδους με τους καλύτερους πρωταγωνιστές της οικουμένης. Εκλεγμένους
αντιπροσώπους επαγγελματίες ξεπουλήτες της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Φυγή και
πορνεία οι λύσεις της μαφίας. Κανείς λόγος για μάχες. Ποιος ραγιάς να σηκώσει κεφάλι
να μιλήσει για τα ανοσιουργήματά μας. Η σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία μας είναι μία
προδοσία.
Ένας
κατήφορος που δεν έχει τελειωμό και οδηγεί στον εθνικό μας ακρωτηριασμό. Ένα
νέο ’22 που αυτή τη φορά θα είναι στην ελληνική μεριά του Αιγαίου. Εδώ που χιλιάδες
παράνομοι έπιασαν ήδη στασίδι για την
επόμενη μέρα της καταστροφής. Και θα έρθουν και άλλοι διακρατικά όπως ορίζει
και η Αφέντρα μας.
Μέχρι
την ημέρα που έστω και ένας Έλληνας σηκώσει το κεφάλι χωρίς να καταφέρουν να του
το κόψουν οι δυνάστες μας, και πάλι με χρόνους και καιρούς η Μακεδονία γίνει
μία και μοναδική. Μία και ελληνική. Αλί, τότε σε αυτούς που βρήκαν
ενέχυρο να βάλουν το αίμα των προγόνων μας, εκείνων που αρνήθηκαν το κεφάλι τους
να σκύψουν στην υποδούλωση. Τέλος Χρόνου...
