Της Λέττας Καλαμαρά
Ξεχειλίζει η αγανάκτηση για το ξεπούλημα της Ελλάδας. Ένας εθνικός παροξυσμός υποκρισίας των ιθυνόντων. Ένα πανηγύρι εξουσίας και λαού για την αιώνια καταδίκη μας στους δανειστές, με την υπογραφή και του ελληνικού Κοινοβουλίου σύντομα. Χωρίς νέους, χωρίς υποδομές, χωρίς γηρατειά, χωρίς επιχειρήσεις, χωρίς ηγέτες, χωρίς μάχη παραδίδουμε την αδιαπραγμάτευτη Ελλάδα στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο της Ευρώπης. Ποιος θα σηκώσει κεφάλι; Ένα άψογο σχέδιο εθνικού σαδομαζοχισμού που εξόντωσε επί δεκαετίες ένα προς ένα κάθε στοιχείο αντίστασης για να φθάσουμε στην παθητική υποταγή.
Ξεχειλίζει η αγανάκτηση για το ξεπούλημα της Ελλάδας. Ένας εθνικός παροξυσμός υποκρισίας των ιθυνόντων. Ένα πανηγύρι εξουσίας και λαού για την αιώνια καταδίκη μας στους δανειστές, με την υπογραφή και του ελληνικού Κοινοβουλίου σύντομα. Χωρίς νέους, χωρίς υποδομές, χωρίς γηρατειά, χωρίς επιχειρήσεις, χωρίς ηγέτες, χωρίς μάχη παραδίδουμε την αδιαπραγμάτευτη Ελλάδα στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο της Ευρώπης. Ποιος θα σηκώσει κεφάλι; Ένα άψογο σχέδιο εθνικού σαδομαζοχισμού που εξόντωσε επί δεκαετίες ένα προς ένα κάθε στοιχείο αντίστασης για να φθάσουμε στην παθητική υποταγή.
Ένα τεράστιο εθνικό χρέος χωρίς ίχνος χρέους υπεράσπισης
των ιερών και οσίων της ελευθερίας μας. Παραδομένοι στους λαθρέμπορους
επιφανείς αυτοπροβαλόμενους Έλληνες και αυτοϊκανοποιούμενοι με το survivor της φυλή μας για το εθνικό μας χρέος ξεπουλήματος σε μία καλή τιμή συμπεριλαμβανομένου και του αντιτίμου διαμεσολάβησης σε χρήμα ή σε είδος. Δυστυχώς ακόμα ζουν και μας
κοιτούν ήρωες του Έπους στα βουνά της Πίνδου, της πραγματικής Ελλάδας. Αυτοί που
δεν μας παράδωσαν στους Γερμανούς για μία φθηνή αντιπροσωπεία για τα παιδιά τους, για μερικές δεκαετίες.
Με μία γεμάτη βαλίτσα πήγαιναν στην Ελβετία τα παιδιά του
Πολυτεχνείου με μία άδεια βαλίτσα φεύγουν τώρα και τα λαμπρά παιδιά της Ελλάδας για
μία καλύτερη ζωή αποψιλώνοντας τη χώρα και ενταφιάζοντας το μέλλον της. Η επανάσταση της διάλυσης της Ελλάδας φθάνει στο τέλος της κα
η δήμιος της χώρας το πανηγυρίζει στις ευρωπαϊκές αυλές. Λίγο ακόμα έμεινε για το θάνατο του
νεοελληνικού Κράτους που γεννήθηκε μέσα στον εμφύλιο και το χρέος. Λίγες μέρες, λίγες εβδομάδες.
Συμβούλιο Εξωτερικής
πολιτικής για την ενέργεια, ΚΥΣΕΑ για την άμυνα και επένδυση στη Θεσσαλονίκη του
Ελευθέριου Βενιζέλου και του Άκη Τσοχατζόπουλου. Αγωγός Μπουργκάς
Αλεξανδρούπολη. Έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις πριν να τη σβήσει με
σφουγγάρι ο Βαρδάρης. Σε αναζητώ με ένα βιολί και ένα φεγγάρι. Λείπει το όνειρο,
εσύ και το δοξάρι.
Πόση φτώχεια για την πιο
πλούσια χώρα; Πόση προδοσία; Πόση μείωση θητείας για το Στρατηγό, το Συνταγματάρχη, τον
Ταγματάρχη, τον Υπολοχαγό, το Στρατονόμο. Γυμνά νησιά με δόλο, παραδομένα στις ακόρεστες
ορέξεις αλλοδαπών ηγετών χωρίς ντροπή. Κούφια λόγια του αέρα σε εκμαυλισμένες
ψυχές για βάλσαμο.
Κόσμος γυναικών με ή χωρίς
παντελόνια. Ιβάνκα, Κριστίν και Ανγκέλα με τις ευλογίες της δημίου της Ελλάδας σε μία τυχαία συνάντηση για την Ελλάδα χωρίς την Ελλάδα. Ο βιασμός της δημοκρατίας. Ψηφίζω αλλά δεν τηρώ. Θα αργήσει η ανάκαμψη της Ελλάδας λέει το ΔΝΤ.
Επίκυψη για πολλές χαμένες δεκαετίες, όπως την πρώτη του 2019.
Για το θάνατο της Ελλάδας, για την επιβίωση της παρακρατικής πατριωτικής νομενκλατούρας και των διευθυντών εφημερίδων που υπακούν.
Εγώ γιορτάζω πάντα όταν
πονάω και άσπρα φορώ όταν πενθώ...
