ΕΥΡΩ Η' ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Δημοσιεύθηκε 8 Ιανουαρίου 2017

Την τελευταία του ζαριά ρίχνει το παρακράτος ευελπιστώντας να επιζήσει μέσα από την εθνική αυτοκτονία μας. Μετά τα παραμύθια του Ζαππείου και της Θεσσαλονίκης και το τέλος του παγκοσμίου πολέμου που ξεκίνησε  το 2007 και τελείωσε την 7η Νοεμβρίου 2016, η Ελλάδα του μπαξισιού και του ρουσφετιού καλεί το λαό να επιλέξει την καταστροφή του με την επιστροφή της χώρας στην πατσαβούρα της ανύπαρκτης δραχμής. 

Ο πυρήνας των οπαδών της δραχμής είναι οι λάτρεις ή μάλλον καλύτερα οι κάτοχοι των εκατομμυρίων ευρώ του μαύρου χρήματος που δεν μπορεί να εισέλθει στη χώρα πλέον με άλλον τρόπο παρά μόνο εφόσον εξαλειφθούν οι κανόνες ελέγχου της Ε.Ε. Οι εραστές της δραχμής είναι οι εραστές της ασυδοσίας, εκτός ελέγχου ΕΚΤ, Τραπέζης της Ελλάδας, και άλλων παρόμοιων ενοχλητικών μηχανισμών. Έχουν στην κατοχή τους τα μαύρα δισεκατομμύρια και δεν μπορούν να τα φάνε στην Ελλάδα, όπως επιθυμούν, γιατί δεν μπορούν να τα φέρουν μέσα στη χώρα υπό τις παρούσες συνθήκες, μιας και τα πλυντήρια που χρησιμοποιούσαν μέχρι τώρα χρήζουν αντικατάστασης ενώ δεν υπάρχουν πολλά πειρθώρια για καινούργια. Αρνούνται να πληρώσουν ακόμα και το νόμιμο 40% και κάτι που τόσο απλόχερα τους προσέφερε η σημερινή Κυβέρνηση για τις παρανομίες τους. Για αυτό και παραλληρούν ζητώντας την ανατροπή των συνθηκών της χώρας, φορώντας τη φόρμα παραλλαγής του πατριώτη.             

Έγκριτοι αναλυτές έχουν επιστρατευτεί για να παρουσιάσουν τον από μηχανής θεό που θα δώσει και πάλι στην ανέμελη και αισχρή ζωή μας ένα νόημα και μία ελπίδα. Την πυρπόληση της χώρας για την αναγέννησή της. Το παραμύθι με το φοίνικα που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του, το σύμβολο της εθνικής μας Χούντας που δεν έφυγε ποτέ. Μία χώρα χωρίς αμυντική βιομηχανία και πλεόνασμα αξιών καλείται ύπουλα από βιρτουόζους της  ενημέρωσης  να επιλέξει την επιστροφή της στο παρελθόν στον Καποδίστρια που εκλιπαρούσε για μπαρούτι και παξιμάδια. 

Η πλήρης επιβολή της φτωχοποίησης του Μαρξισμού διαλαλείται με υψηλές αναλύσεις που ουδέν όμως αναφέρουν για την επόμενη ημέρα της ζωής μας με ένα χαρτονόμισμα εφάμιλλο του χαρτιού υγείας σε ονομαστική αξία. Κάτι μπαρούφες για ένα απροσδιόριστο διάστημα εξαθλίωσης. Με ποιο νόμισμα έγκριτοι αναλυτές του σκότους θα πληρώσετε μισθούς, συντάξεις, εισαγωγές, παιδεία, υγεία και ασφάλεια; Με τις μπανάνες της Βενεζουέλας θα πληρωθούν και θα συντηρηθούν τα ιατρικά μηχανήματα των νοσοκομείων ή θα αγορασθούν τα πυρομαχικά της άμυνάς μας ή θα λειτουργούν υποδομές καθαριότητας, μεταφορών, ηλεκτρισμού, ύδρευσης κ.ά; Αν οι μισθοί της νέας γενιάς δυστυχώς πλέον αποτιμώνται σε μερικές εκατοντάδες ευρώ εις όφελος της επαίσχυντης γενιάς των συνταξιούχων των χιλιάδων ευρώ ποια θα είναι η αναλογία την επόμενη ημέρα της δραχμής; Θα μας πει επίσημα κάποιος υπεύθυνος ή θα κρύβονται όλοι πίσω από υπονοούμενα και αοριστολογίες;

Προφανώς στην επιλογή της εθνικής αυτοκτονίας εξυπηρετείται η επιβίωση της αποικιακής αντιπροσωπείας, μίας κυρίαρχης κάστας προεστών και δημογερόντων κατόχων εξωχώριων λογαριασμών της αλλοδαπής, που ονειρεύονται τη διαιώνιση τους είδους τους και των απογόνων τους σε μία χώρα ισοπεδωμένη και διαλυμένη, σε έναν πλανήτη που δεν υπάρχει. Προφανώς η εθνική αυτοκτονία μας θα δώσει το σύνθημα για μία μικρή αλλά υπερήφανη Ελλάδα, για το μερτικό του θανάτου μας στα όμμορα Κράτη μας και τους αποικιοκράτες. Προφανώς ο αποκλεισμός των Ελλήνων στα σύνορά τους αναλόγως της Βορείου Κορέας κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι ο αυτοσκοπός των εμπνευστών της δραχμής. Ο άλλος δρόμος που θα μας οδηγήσει μακριά από τις ευρωπαϊκές αξίες και τρόπους ζωής που εμείς εφηύραμε κάποτε και μανιωδώς κάποιοι μας στερούν επί αιώνες.

Ας σταματήσουν πια τα πατριωτικά παραμύθια που διαφημίζονται από τους εχθρούς της Ελλάδας που βρίσκονται ανάμεσα μας και ας παραδειγματιστούμε από την Ιρλανδία και τόσες άλλες χώρες που προοδεύουν και ευημερούν χωρίς το μπαξίσι ως εθνική ιδεολογία. Μόνο τότε και με πολύ κόπο μπορεί να υπάρξει επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, για τα νέα παιδιά, για γερατειά με αξιοπρέπεια.

Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της φακής, το ίδιο πιάτο ακριβώς που μας σέρβιραν με τον Αλέξη Τσίπρα το 2015 ως άλλον Μαρξιστή, Αντόνιο Γκράμσι και χιμήξαμε δημοκρατικά και πλειοψηφικά για έναν κόσμο που δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ...