Η αντιπρόταση των δανειστών είναι άκρως τιμωρητική για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αφού εκτός των άλλων κτυπά ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς κλάδους της ελληνικής αγοράς που συντηρούν το ΑΕΠ της Χώρας μας. Η εικόνα όμως που ενόχλησε περισσότερο το σύνολο του ελληνικού λαού, μετά το χθεσινό έστω και προσωρινό ναυάγιο, είναι ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους θεσμούς, ως πολιτικό και οικονομικό «λάφυρο». Είναι απογοητευτικό να στέλνουν την ελληνική κυβέρνηση από τον Άννα (ΔΝΤ) στο Καϊάφα (ΕΕ) πριν τη «σταύρωση» της ελληνικής οικονομίας...
Σαφώς η πολύμηνη καθυστέρηση αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος δημιούργησε σημαντικές διαφωνίες, αλλά και ένα βαρύ λογαριασμό μέτρων, κυρίως με φορολογικές επιβαρύνσεις. Επιπλέον προκαλούν εύλογες απορίες, οι παλινδρομήσεις και η διάσταση απόψεων μεταξύ των τριών θεσμών, ως προς τα υφεσιακά μέτρα και την αναδιάρθρωση του χρέους μας στο παρά ένα της συμφωνίας.
Αδυνατώ να εξηγήσω, εάν η στάση των θεσμών είναι επίδειξη δύναμης, αδυναμίας ή υποκρισίας. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί και με αυτή τη μεταχείριση από τους εταίρους της δύσκολα θα ισορροπήσει, ακόμα και εάν επιλέξει το μη χείρον βέλτιστον μιας επιτακτικής, αλλά πανάκριβης συμφωνίας.
Εξ όσων βλέπουμε η πλέον πιθανή προσωρινή λύση διαφαίνεται το «No deal, No Grexit», δηλαδή η τρίτη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, ελπίζοντας αυτή τη φορά με εκταμίευση των απαραίτητων χρημάτων. Η παντελής έλλειψη αναπτυξιακών μέτρων στα προτεινόμενα «prior actions» μας προβληματίζει ιδιαίτερα έντονα για το εάν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στον βαρύ πέλεκυ των νέων φοροεισπρακτικών μέτρων των δανειστών.
Αδυνατώ να εξηγήσω, εάν η στάση των θεσμών είναι επίδειξη δύναμης, αδυναμίας ή υποκρισίας. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί και με αυτή τη μεταχείριση από τους εταίρους της δύσκολα θα ισορροπήσει, ακόμα και εάν επιλέξει το μη χείρον βέλτιστον μιας επιτακτικής, αλλά πανάκριβης συμφωνίας.
Εξ όσων βλέπουμε η πλέον πιθανή προσωρινή λύση διαφαίνεται το «No deal, No Grexit», δηλαδή η τρίτη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, ελπίζοντας αυτή τη φορά με εκταμίευση των απαραίτητων χρημάτων. Η παντελής έλλειψη αναπτυξιακών μέτρων στα προτεινόμενα «prior actions» μας προβληματίζει ιδιαίτερα έντονα για το εάν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στον βαρύ πέλεκυ των νέων φοροεισπρακτικών μέτρων των δανειστών.
Τα προτεινόμενα μέτρα πολύ φοβάμαι ότι θα αυξήσουν τα λουκέτα στην αγορά. Όμως, μία οριστική ρήξη θα βάλει λουκέτο σε όλη την ελληνική αγορά. Εάν με ρωτήσετε, λοιπόν, ως μικρομεσαίος της αγοράς, τι προτιμώ, μεταξύ μιας πικρής και επώδυνης συμφωνίας και μίας καταστροφικής ρήξης, ξεκάθαρα επιλέγω μια συμφωνία παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ με αναπτυξιακό όραμα.