Το
δημοψήφισμα που εισηγείται ο κ. Τσίπρας, μετά από πέντε μήνες
παλινωδίας, είναι επιλογή μετάθεσης της ολοκληρωτικής αποτυχίας της
Κυβέρνησης να διαπραγματευτεί, στον Ελληνικό λαό.
Η στάση αυτή, όπως και η «πρόταση» που καταθέτει, ουδεμία σχέση έχουν με το δημοψήφισμα του 2011.
Τότε,
η Ελληνική Κυβέρνηση πέτυχε τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην
παγκόσμια ιστορία και θέλησε να κάνει συμμέτοχο τον Ελληνικό λαό, με
θετική ψήφο και εντολή για μια νέα πορεία προοδευτικών αλλαγών για τον
τόπο.
Τότε, ο κ. Τσίπρας χαρακτήριζε την πρόταση για δημοψήφισμα επί της συγκεκριμένης συμφωνίας, ζαριά που οδηγεί στη χρεοκοπία.
Σήμερα, που δεν υπάρχει συμφωνία, τι ακριβώς σημαίνει η πρότασή του για δημοψήφισμα;
Υποσχέθηκαν μια καλύτερη μοίρα μετά από 5 χρόνια θυσιών.
Δεν κατάφεραν να φέρουν μια συμφωνία και τώρα επιχειρούν να μετατρέψουν τον Ελληνικό λαό σε ασπίδα των ευθυνών τους.
Στην καλύτερη περίπτωση αυτό, δεν αποτελεί απλώς διαφυγή, αλλά και δειλία.
Απαιτείται
σαφής συμφωνία επί της οποίας θα κληθεί ο Ελληνικός λαός να απαντήσει,
ΝΑΙ με δημοψήφισμα, όπως απαιτείται και η δική τους καθαρή θέση επί
αυτής της συγκεκριμένης συμφωνίας.
Το 2011, η Κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε και έφερε μια συμφωνία την οποία υπερασπιζόταν.
Τώρα, τι τελικά διαπραγματεύτηκαν;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συμφωνία και μεταβιβάζουν τις ευθύνες.
Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και τότε να ζητήσουν την ψήφο του Ελληνικού λαού.
Όσο δεν το κάνουν, πορεύονται μια επικίνδυνη ατραπό που καλλιεργεί το διχασμό.
Αναμένουμε την απάντησή τους.
Σε κάθε περίπτωση εμείς λέμε ΝΑΙ στη συμμετοχή μας στο ΕΥΡΩ.
Λέμε ΝΑΙ στη συμμετοχή μας στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Οι
συντηρητικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη δεν αποτελούν δικαιολογία για ρήξη
στην πλάτη του Ελληνικού λαού, αλλά δείχνουν τις ευθύνες των
προοδευτικών δυνάμεων να αγωνιστούν για να τους αλλάξουν.
Η έξοδος ισοδυναμεί με λιποταξία.
Και
βεβαίως, η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελπίζει ότι είναι δυνατόν να κρύψει
την απελπισία της στη «μία» εβδομάδα της ντροπής για τη Δημοκρατία.
