ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΤΑΜΙ

Δεν είναι εύκολο το ξέρω. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή. Έτσι κατέληγε τον Φεβρουάριο του 14, η δική μας διακήρυξη Το δικό μας «Ξεκινάμε»! Και σήμερα ένα χρόνο μετά, το ίδιο λέμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή. Για την ακρίβεια … δεν υπάρχει δρόμος Υπάρχει το Ποτάμι. Η συνεννόηση και οι αλλαγές που φέρνει. Οι λύσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Οι λύσεις και το ήθος επιτρέψτε μου. 

Το Ποτάμι έδωσε στη δημοσιότητα τα οικονομικά του στοιχεία. Αναλυτικά και με σαφήνεια – είμαστε οι μόνοι που το τολμάμε. Γιατί είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε. Και έτσι θα πορευθούμε. Ένα κόμμα χωρίς προστάτες – χωρίς δάνεια – χωρίς εξαρτήσεις. Με τη δύναμη των εθελοντών του και των φίλων του. Γιατί η χώρα σήμερα περισσότερο από ποτέ αυτό έχει ανάγκη! Το καινούργιο – το καθαρό – το λογικό – το μελετημένο.

Αυτοί που κυβέρνησαν για δεκαετίες τη χώρα, έφυγαν, ηττήθηκαν. Το ηθικό του κόσμου αναπτερώθηκε. Και κάθε τόσο υπάρχει και μια απογοήτευση. Υπουργοί, που μιλάνε αλλά δεν αποφασίζουν. Επιτελεία, που ζωγραφίζουν αλλά δεν σχεδιάζουν. Μοιάζουν σαν να μην συναισθάνονται την κρισιμότητα των στιγμών. Ο ένας υπερυπουργός δηλώνει ότι η χώρα είναι σε πόλεμο. Σε πόλεμο με τα συμφέροντα, σε πόλεμο με την απραξία; Όχι! «σε πόλεμο κοινωνικό και ταξικό με τους δανειστές»! Σε πόλεμο δηλαδή με τους εταίρους μας! Δίπλα του ένας άλλος υπουργός απειλεί να σπάσει τη συνθήκη Σένγκεν, να επιστρέψουμε στην εποχή των διαβατηρίων. Να πυροβολήσουμε τα πόδια μας. Για να τιμωρήσουμε ποιόν;

Και παραδίπλα ένας άλλος μόλις χθες είπε ότι αν η Ελλάδα καταρρεύσει, η Ευρώπη θα γεμίσει τζιχαντιστές. Απειλούν την Ευρώπη με το δικό μας μαύρο μέλλον. Ας τους πούμε λοιπόν για άλλη μια φορά τα αυτονόητα. .Το μέλλον της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη Είμαστε το δέκατο μέλος αυτής της οικογένειας – δεν είμαστε επισκέπτες. Το νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ.

Και ίσως εδώ πρέπει να απευθυνθώ σε αυτούς τους πολίτες που βλέποντας τα αδιέξοδα και παίρνοντας κάθε μέρα και μια απογοήτευση λένε, «τι χειρότερα θα πάθουμε», «τι άλλο θα χάσουμε»… Είναι απλό αυτό, που θέλω να τους πω. Μια χώρα που εισάγει το γάλα, το αλεύρι, το κρέας και το πετρέλαιο, χωρίς ένα ισχυρό νόμισμα, απλώς θα πεινάσει . Οι πολιτικοί θα δίνουν αυξήσεις σε ένα νόμισμα που δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα στην αγορά. Αν εξαιρέσεις αυτούς, που έχουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, όλες οι άλλες καταθέσεις θα εξαφανιστούν. Και για τους Έλληνες δεν έχει καμία σημασία αν αυτό είναι ένα Grexit ή ένα Graccident ένα ατύχημα δηλαδή.

Ρωσία το ’98, τότε που οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν μέσα σε μια νύχτα και εκατομμύρια Ρώσοι βρέθηκαν με μηδενικές αποταμιεύσεις...

Μιλήσαμε για καταθέσεις στο εξωτερικό. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να ανοίξω μια παρένθεση
Δεν μπορεί οι υπουργοί μιας κυβέρνησης να έχουν τα λεφτά τους σε ξένες τράπεζες. Και αυτό το λέω και για τους προηγούμενους και για τους τωρινούς. Και το πατριωτικό καθήκον επιτάσσει αυτή τη στιγμή οι υπουργοί αλλά και όλοι οι βουλευτές να φέρουν τα λεφτά τους σε ελληνικές τράπεζες
Ορίστε σύντροφοι μια κίνηση και με συμβολισμό και με ουσία.

Ας επιστρέψω όμως στην μεγάλη εικόνα. Η οικονομία της χώρας δεν πάει καλά. Τα ταμεία είναι άδεια. Οι τράπεζες έχουν στεγνώσει και πνίγουν τις επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση δεσμεύει όλα τα ευρώ για τις ανάγκες του κεντρικού κράτους. Οι όποιες επενδύσεις έχουν παγώσει και κανείς δεν ξεκινάει τίποτα σε αυτό το κλίμα της ανασφάλειας. Η ανεργία τον Δεκέμβριο ανέβηκε και τα πρώτα στοιχεία του ‘15 δείχνουν ότι η αρνητική πορεία συνεχίζεται. Η καθαρή υστέρηση εσόδων το πρώτο δίμηνο του 2015 ανήλθε σε ενάμισι δισ. ευρώ. Και πώς να είναι αλλιώς; Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο φώναζαν «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω», τώρα παρακαλούν, «πληρώστε γιατί χανόμαστε», αλλά τώρα πια είναι αργά.

Οι Κινέζοι στο λιμάνι τη μια ακούν τον Πρωθυπουργό να τους λέει «Σι ντε» (το ναι στα κινέζικα) και την άλλη τον υπουργό να τους λέει «Μπου» (το όχι στα κινέζικα). Δίπλα η αρμόδια υπουργός θα λύσει την ανεργία με επιδοτούμενα φροντιστηριακά μαθήματα στους δήμους . Παράλληλα όμως σπεύδουν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των συνδικαλιστών που μετακόμισαν από την Χαριλάου Τρικούπη στην Κουμουνδούρου. Και το επόμενο μέτρο είναι η αύξηση του ανταποδοτικού τέλους της ΕΡΤ. Θα συμβεί αυτή την εβδομάδα – δεν είναι αστείο. Για να τους χωρέσει όλους η ΕΡΤ και τους τωρινούς και τους προηγούμενους και τους επόμενους, χωρίς καμία αξιολόγηση, χωρίς καμία μελέτη.

Η τηλεόραση θα ήταν μια καλή αφορμή για να επιστρέψουμε στην έννοια του δημόσιου συμφέροντος Πώς; Ισχυρή δημόσια τηλεόραση – ανεξάρτητη και αποτελεσματική. Προκήρυξη των συχνοτήτων. Κόψιμο του ομφάλιου λώρου πολιτικής – MEDIA – τραπεζών.

Η καινούργια Ελλάδα θέλει τόλμη. Θέλει αγώνα. Θέλει συγκρούσεις. Και συγκρούσεις όχι μόνο στα Eurogroup. Αλλά συγκρούσεις και με τον κακό μας εαυτό. Mε τις ιδεοληψίες. Mε τα στερεότυπα.
Συγκρούσεις – σχέδιο – δουλειά.

Και δημιουργεί θλίψη ότι κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο σκέφτονται ήδη πως θα δραπετεύσουν από την σκληρή πραγματικότητα. «Να κάνουμε εκλογές – να κάνουμε δημοψήφισμα». Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή για να μην αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Λοιπόν, η ψήφος των πολιτών είναι νωπή. Ο πρωθυπουργός έχει πάρει την εντολή – ο πρωθυπουργός και όχι η Βαβέλ των αρχηγίσκων – ας την αξιοποιήσε. Και ας μην προσπαθούν να μεταφέρουν τα αδιέξοδα του κόμματος τους στις πλάτες του κόσμου. Πήρατε εντολή κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ γιατί το παλιό σύστημα χρεοκόπησε αλλά δεν πήρατε εντολή να μας σύρετε σε μια άλλου τύπου χρεοκοπία.

Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι, φίλες και φίλοι. Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο απροετοίμαστοι; Δυο πολιτικές στην μετανάστευση. Τελικά σήμερα Κυριακή η Αμυγδαλέζα είναι κλειστή ή ανοιχτή; Ή ακολουθούμε το σύστημα μονά – ζυγά; Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή κλειστή, Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο ανοιχτή.

Δυο πολιτικές στις ιδιωτικοποιήσεις. Δύο πολιτικές στην Άμυνα Και όταν τους λες «και ποια από τις δύο ισχύει», σου λένε «η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη χαράξει την πολιτική της». Ωραία, αναμένουμε λοιπόν να την χαράξει, γιατί η ζωή δεν μπορεί να περιμένει να συμφωνήσουν οι υπουργοί με τους αναπληρωτές τους.

Πολύ φοβάμαι ότι τα εγχειρίδια, που χρησιμοποιούν δεν είναι της πολιτικής ούτε καν του Μαρξισμού
Και προσπαθούν να πορευθούν μόνο με τα λεξικά. «Δεν θέλουμε δάνειο, που δημιουργεί λιτότητα, θέλουμε ένα αντι-μνημονιακό δάνειο, που βοηθά την ανάπτυξη», είπε πρόσφατα ένας υπουργός. Αντι-μνημονιακό δάνειο το νέο χάι λάιτ της αντιμνημονιακής κενολογίας.

Το σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης έχει 37 άρθρα. Τα 5 αναφέρονται τσάτρα πάτρα στην ακραία φτώχεια. Με λάθη και παραλείψεις. Τα άλλα 32 προσπαθούν να καταπολεμήσουν την κομματική κρίση. 18 νέοι αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς δίπλα στους 70 υφιστάμενους … για να διοικήσουν τις κατά 41% μειωμένες δομές της κεντρικής διοίκησης
Οι αρμοδιότητές των νέων ΓΓ θα καθοριστούν στη συνέχεια, αλλά η έλλειψη τους διαπιστώθηκε ήδη… Αποτυχόντες βουλευτές καταλαμβάνουν μια μια τις κυβερνητικές θέσεις. «Αυτό που κυρίως θέλει ο κόσμος δεν είναι χρήματα ή δουλειές αλλά αξιοπρέπεια και αυτό τους το έχουμε δώσει», είπε η κυβέρνηση. Αλλά μιλούσε για τον απλό κόσμο. Τα στελέχη έχουν άλλη ιεράρχηση. Ας πάρουν τώρα χρήματα και δουλειές και για αξιοπρέπεια βλέπουμε.

Φίλες και φίλοι

Υπάρχει ένα ερώτημα και πολλές λάθος ή ελλιπείς απαντήσεις τις τελευταίες μέρες στις εφημερίδες
Θέλει το Ποτάμι να συμμετέχει στην κυβέρνηση Τσίπρα; Ας γίνω λίγο πιο ωμός γιατί κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τις λεπτές πολιτικές διαφοροποιήσεις. Δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και αν το θέλαμε θα είχε γίνει από την επόμενη μέρα των εκλογών. Όμως οι κυβερνήσεις δεν συγκροτούνται με λίγο αριστερά, λίγο σταλινισμό, λίγο ακροδεξιά και λίγο από Ποτάμι. Να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι – να χαιρόμαστε τις δημοτικότητές μας. Η κυβέρνηση, που έχει ανάγκη η χώρα – και χθες και τώρα και αύριο- είναι μια κυβέρνηση μεγάλων αλλαγών. Ενός σκληρού κέντρου που θα ξέρει τι θέλει και πως θα το επιβάλει. Και ένα μικρό υπουργικό σχήμα δέκα υπουργών – χωρίς στρατιές από αναπληρωτές και υφυπουργούς μόνο και μόνο για να τηρηθούν οι κομματικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους ΑΝΕΛ. Υπουργοί από τις δυνάμεις της κοινωνίας, όχι από τους κομματικούς διαδρόμους. «Εις το έργον όλοι – ίνα σωθώμεν όλοι», θα έπρεπε να ήταν το σύνθημα.

Και αντί αυτού προέκυψε μια κυβέρνηση ενός μούλτι κούλτι λαϊκισμού με ολίγη από σοβαρότητα
Και αυτούς τους λίγους σοβαρούς υπουργούς της κυβέρνησης εμείς θα τους υποστηρίξουμε. Το είπα στην Βουλή χωρίς υπεκφυγές. Ότι είμαστε στο πλευρό του Νικολούδη. Ελπίζουμε να πετύχει ο καθηγητής Φωτάκης στην έρευνα. Ελπίζουμε να συγκρουσθεί μέχρι τέλους η κυβέρνηση με τις μαφίες των γηπέδων. Συμφωνούμε στην εθνική στρατηγική για τον τουρισμό.

Το Ποτάμι, λοιπόν, δεν θα ακολουθήσει τον άγονο δρόμο της δομικής αντιπολίτευσης, που τριάντα χρόνια τώρα υπηρετεί τυφλά το πολιτικό σύστημα. Εμείς είμαστε δημιουργική πολιτική δύναμη. Και είμαστε στη Βουλή για να στηρίζουμε το κοινό καλό – αν υπάρχει όποτε υπάρχει. Και συμφέρει αυτό το Ποτάμι; Ο κόσμος θέλει ή άσπρο ή μαύρο. Ή να βρίζεις ή να χειροκροτάς… Να σας πω
αυτή ειδικά την εποχή, μας είναι αδιάφορο τι συμφέρει το Ποτάμι. Τα κόμματα στην χώρα μας θυμίζουν την ιστορία με την ενέδρα στο δάσος. Είναι τρεις κυνηγοί που έχουν στήσει καρτέρι για να ταΐσουν ένα πεινασμένο χωριό. Έχουν συμφωνήσει να περιμένουν το μεγάλο θήραμα. Και ξαφνικά ακούγεται ένας πυροβολισμός και ένας από τους κυνηγούς αποχωρεί με ένα πουλάκι «τουλάχιστον να φάει η δική μου οικογένεια». Εμείς δεν θα πορευθούμε έτσι. Μας ενδιαφέρει λοιπόν το χωριό και όχι η οικογένεια μας.

Θα μπορούσε όμως να γίνει κάτι διαφορετικό αυτή την εποχή στην χώρα. Μήπως «οι ξένοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να γίνει τίποτα». Μήπως «οι ξένοι είναι αυτοί που σφίγγουν την θηλειά γύρω από μια νέα κυβέρνηση και δεν την αφήνουν να ανασάνει». Πάντα υπάρχει ένας ξένος στα ελληνικά παραμύθια. Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν. Οι εταίροι μας θέλουν την Ελλάδα στο ευρώ. Υπάρχουν βέβαια στην Ευρώπη και συντηρητικές δυνάμεις και προοδευτικές δυνάμεις. Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν μόνο στην λιτότητα. Η τρόικα ήταν ένας χωροφύλακας εσόδων, είπα στον Γερμανό αντικαγκελάριο. Δεν πίεσε για τις αληθινές μεταρρυθμίσεις. Και εκείνος συμφώνησε. Αυτή όμως η Ευρώπη σιγά σιγά ηττάται. Ήδη οι αποφάσεις του Γιούνκερ αλλά και του Ντράγκι σκιαγραφούν το ξύπνημα μιας άλλης Ευρώπης.

Και εδώ είναι οι μεγάλες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι η ώρα για τελικό απολογισμό αλλά κάποιος πρέπει να μας πει γιατί μείναμε χωρίς συμμάχους. Γιατί μας εγκατέλειψε ο Νότος; Γιατί τόση μοναξιά; Γιατί κερδίσαμε, ό,τι τέλος πάντων κερδίσαμε, σημαίνοντας κόκκινο συναγερμό;

Πιάσαμε λιτούς και δεμένους να δώσουν μια ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ – το κάναμε – και ξέρουν ότι το κάναμε – και δεν μετανιώνουμε που το κάναμε – γιατί εδώ παιζόταν κάτι παραπάνω από τις τύχες μιας κυβέρνησης .

Αναρωτιόμουν όμως τι θα κάναμε εμείς σήμερα. Να σας πω. Άλλωστε ήταν ένα ερώτημα που μου έκαναν και στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες και στην Ρώμη. Είμαστε η χώρα με την μεγαλύτερη διαφθορά στην Ευρώπη. Η χώρα με την μεγαλύτερη ανισότητα πλουσίων και φτωχών στην ΕΕ
Όλα αυτά φυσικά καθρεφτίζονται στην Οικονομία. Είμαστε η προτελευταία χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (λίγο πάνω από την Ρουμανία) στο επιχειρηματικό περιβάλλον. Αυτή είναι η πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας. Και αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να αλλάξουμε.

Το Ποτάμι έχει σχέδιο

για ένα κράτος που είναι ανοιχτό στον έλεγχο από τους πολίτες, με διαφάνεια, ισονομία, και αποτελεσματικές διαδικασίες.

μια οικονομία που παράγει και εξάγει, με ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που θα προσλάβουν εκατοντάδες χιλιάδες νέους εργαζόμενους – χωρίς παραχωρήσεις σε αυτούς που θεωρούν την χώρα τσιφλίκι τους.

ένα κοινωνικό κράτος που καλύπτει βασικές ανάγκες ισότιμα για όλους, με ιδιαίτερη φροντίδα για τους πολύ αδύναμους – και χωρίς προνόμια για τις συντεχνίες

Σε αυτούς τους στόχους εργάζεται το Ποτάμι. Το κίνημα των αλλαγών. Το κέντρο των Αλλαγών!
Ανεξαρτητοποίηση της Φορολογικής Διοίκησης. Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τις πραγματικά φτωχές οικογένειες. Αντιμετώπιση του τεράστιου ιδιωτικού χρέους των 180 δις μέσω ενός ανεξάρτητου οργανισμού και με διαφανείς διαδικασίες. Πρέπει να τελειώνουμε με τις επιχειρήσεις που δανειοδοτούνται και δεν παράγουν . Αξιολόγηση των δομών στο δημόσιο. Μηχανογράφηση στην Δικαιοσύνη κόντρα στις συντεχνίες . Συμμετοχή του δημοσίου με 20% σε όλες τις μεγάλες παραχωρήσεις. Δεν ξεπουλάμε αλλά προσβλέπουμε σε μελλοντικές υπεραξίες. Δεκάδες είναι οι μικρές και μεγάλες αλλαγές που επεξεργαζόμαστε. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος ενός σύγχρονου κόμματος.

Και βέβαια μια νέα κυβέρνηση θα πρέπει να καθαρίσει και θεσμικά το παιχνίδι. Θέλετε σύντροφοι να χτυπήσετε την εξάρτηση των βουλευτών από τους Μιντιάρχες; Αλλάξτε τον εκλογικό νόμο. Σπάστε τις μεγάλες περιφέρειες, να μην βγάζουν βουλευτές τα κανάλια. Βάλτε μπροστά τις αλλαγές για ένα νέο Σύνταγμα χωρίς ασυλία σε υπουργούς και βουλευτές.

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Το Ποτάμι έχει και ψιλά γράμματα .Και μοιράζουμε και σημειώσεις δωρεάν αν τις θέλουν

Και βέβαια ένα μεγάλο σχέδιο επενδύσεων. Στην ποιοτική γεωργία – που δεν θέλει μακροχρόνιες επενδύσεις. Στον υγειονομικό τουρισμό. Στα υδροπλάνα και τις μαρίνες. Στην αγγλόφωνη πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στην αυτοδιαχείριση σε τομείς του δημοσίου που οι εργαζόμενοι θέλουν να αναλάβουν ρόλους. Συνεχίζω να σας δίνω τίτλους για μια σειρά από θέματα που επεξεργάζεται το Ποτάμι.

Και εδώ θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδίως σε αυτούς, και φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί, που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ως ποταπή λεπτομέρεια. Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει με συνθήματα. Και οι ευφάνταστοι τίτλοι θα στερέψουν σιγά σιγά Πόσο ακόμη θα σας βοηθάει ο Δημητράκος και ο Βοστατζόγλου; Ο κόσμος έχει ανάγκη από αποτελέσματα. Και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις όπως διδάξατε τον κόσμο τα τελευταία 5 χρόνια. Το σουσάμι θέλει πολύ κόπο Το «σουσάμι άνοιξε» που λέτε εσείς είναι η τελευταία πράξη του παραμυθιού. Να κάνετε λοιπόν την αυτοκριτική σας.

Μιλούσατε για προδότες, χούντες και γερμανοτσολιάδες. Ο λαϊκισμός είναι σαν το μπούμερανγκ.

Θα επιστρέψει.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές όλα τα τρολ σας στο διαδίκτυο πήραν εντολή να επιτεθούν στο Ποτάμι που δεν ήθελε να αυξηθεί αυτόματα ο ελάχιστος μισθός. Και όταν είπαμε καθαρά και ξάστερα ότι δεν θα υπάρξει ονομαστικό κούρεμα του χρέους αλλά πρέπει να δώσουμε την μάχη του πλεονάσματος – να πάψει να είναι 5 % – να πέσει στο 1.5% – εσείς λέγατε ότι κάνουμε παζάρια εκ μέρους της Μέρκελ. Και ήρθαν οι εκλογές και προτείνετε και για το μισθό και για το χρέος αυτά που το Ποτάμι έλεγε. Ο Βαρουφάκης μάλιστα – σε μια στιγμή μεταμεσονύχτιας ειλικρίνειας – είπε: « Έχω δεσμευτεί ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε ξανά την λέξη κούρεμα».

Τώρα λοιπόν που δεν κάνετε αυτά που κραυγάζατε ότι θα κάνετε, εμείς δεν έχουμε τρολ να σας χτυπήσουμε – και δεν είναι αυτή μέθοδος μας. Εσείς όμως για την ιστορία τουλάχιστον ζητήστε κάποια στιγμή ένα σιγανό συγνώμη.

Κυρίες κύριοι. Φίλοι μου.

Η αριστεία είναι ρετσινιά. Ειπώθηκε από έναν υπουργό. Και το πιο δυσάρεστο είναι ότι ειπώθηκε από έναν υπουργό της Παιδείας. Είναι ο ίδιος που είπε στους σημαντικούς Έλληνες επιστήμονες που ήρθαν από το εξωτερικό να προσφέρουν αφιλοκερδώς στα ελληνικά πανεπιστήμια ότι ήταν αφελείς που ήρθαν. Και του απάντησε ο καθηγητής Αλέξανδρος Νεχαμάς ότι ΝΑΙ ήταν εξαιρετικά αφελής. Αλλά για άλλους λόγου. Γιατί περίμενε ότι θα τον υποστηρίξετε. Ότι θα τον προστατεύσετε από τις βρισιές και τις ομηρίες.

Πολύ φοβάμαι ότι πίσω από αυτή την αποκρουστική άποψη ότι η αριστεία είναι ρετσινιά κρύβεται η ιδεολογία ενός τμήματος της κοινής γνώμης. Η ιδεολογία της ήσσονος προσπάθειας.Η ιδεολογία του φραπέ και της παντόφλας. Όλα μπορούν να είναι κρατικά, άρα γιατί να προσπαθούμε; «Μα πού ζουν;», μου είπε πρόσφατα στη Ρώμη, ένας από τους συνεργάτες του Ματέο Ρέντσι. «Τι σχέση έχει ο κρατισμός με την Αριστερά»; Συμφωνήσαμε μιλώντας για την τυραννία της μετριότητας, που βασάνισε όλα αυτά τα χρόνια τις χώρες μας και τώρα θέλει να επιστρέψει και σαν αριστερή άποψη.

Είναι δύσκολο φίλες και φίλοι ένα κόμμα που ποτέ δεν αγάπησε τις μεταρρυθμίσεις να γίνει τώρα ένα κόμμα μεταρρυθμίσεων εμείς όμως θα προσπαθήσουμε και δεν θα συμφωνήσω με όλους εκείνους που μας ζητούν να πάμε απέναντι και να πετάμε πέτρες. Ε, δεν είναι αυτό το Ποτάμι
Θα συγκρουσθούμε, αλλά αν υπάρξει άνθος που θα φυτρώσει αυτή την άνοιξη στον κήπο του ΣΥΡΙΖΑ εμείς θα το προστατεύσουμε .

Αυτό είναι το Ποτάμι. Αλλά αλήθεια ποιο είναι το Ποτάμι. Να επιστρέψω λίγο στα λόγια των αντιπάλων μας. Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι όταν λέω «αντιπάλους μας» δεν έχω στο μυαλό μου τους ψεκασμένους Έλληνες. Αυτοί είναι αλλού. Συνομιλούν με το υπερπέραν. Και άλλωστε μπορούν και διαβάζουν αυτά που εμείς δεν έχουμε πει .

Λένε ότι έχω μιλήσει εναντίον των ΜΟΜΑ – που δεν έχω μιλήσει. Λένε ότι κάνω διαλέξεις για την κατάργηση του Έθνους – που δεν κάνω διαλέξεις. Λένε ότι ο Μπόμπολας είναι πίσω από την ερώτηση που κάναμε για τα σκουπίδια της Μαυροράχης. Την ίδια ερώτηση με τα ίδια λόγια έκανε και το ΚΚΕ – την ίδια ερώτηση με τα ίδια λόγια έκανε και ο Χουντής στο Ευρωκοινοβούλιο – την ίδια ερώτηση με τα ίδια λόγια κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ του Λαγκαδά. Δεν μιλώ λοιπόν για τους ψεκασμένους της πολιτικής και του διαδικτύου. Αλλά λέω για τους αντιπάλους που έχουν ειλικρινείς ίσως απορίες.

Το Ποτάμι είναι το πρώτο κόμμα που δεν προήλθε από διάσπαση – όπως όλα τα αριστερά κόμματα της χώρας – και δεν το δημιούργησε το γινάτι κάποιων γόνων. Και είναι ένα κόμμα που έχει ξαφνιάσει όλη την Ευρώπη με την ταχύτητα που συγκροτείται. Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε το 1974. Το πρώτο του συνέδριο έγινε δέκα χρόνια μετά, το 1984. H Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε το 1974. Το πρώτο Συνέδριο συγκλήθηκε πέντε χρόνια αργότερα το 1979 στη Χαλκιδική.

Για εμάς τα ξέρετε. Σε 4 μήνες κάναμε συνέδριο. Και σήμερα βάζουμε τις βάσεις για το επόμενο συνέδριο που θα γίνει τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβριο ανάλογα τις πολιτικές εξελίξεις. Και τι κόμμα πάμε να κάνουμε; Πάντως όχι ένα λενινιστικό κόμμα, πυραμίδα, με γραφειοκρατικό μηχανισμό και κάλπικες διαδικασίες. Αυτό που κάνουν δηλαδή από το 1974 όλα τα ελληνικά κόμματα. Συνέδρια με ελεγχόμενους εκλέκτορες και ψηφοδέλτια – λίστες. Μια Κεντρική Επιτροπή – ένα πολιτικό γραφείο – ένας πρόεδρος. Και στρατιές επαγγελματικών στελεχών, που μεγαλώνουν με το όνειρο ότι αύριο θα γίνουν κυβερνητικά στελέχη. Όργανα που συνήθως είναι πίσω από την κοινωνία όπως απέδειξε και η τελευταία απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι λέμε στον Τσίπρα ότι δεν τόλμησε όσο έπρεπε και αυτοί στο κόμμα του λίγο ακόμη και θα τον δικάζανε για προδοσία! Που ζουν;

Στον έξω κόσμο, στην Ευρώπη, στην Ισπανία, την Ολλανδία και βέβαια στην Αμερική, υπάρχουν κόμματα ανοιχτά, δημιουργικά, ζωντανά. Πολιτικές κοινότητες ελεύθερων σκεπτόμενων και ενεργών πολιτών. Θέλουμε – όπως έγραφε πρόσφατα και ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ –να μην γυρίζουμε το βράδυ σπίτι, δυσαρεστημένοι από τον ξύλινο λόγο και τη βαρετή κομματική δουλειά. Να νιώθουμε ότι αξίζει ο κόπο μας. Με εθελοντές που θα αποφασίζουν. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες δεν θα είναι για εμάς ένα εξωτικό event.

Αρκετοί ανάμεσά μας -όχι οι περισσότεροι αλλά αρκετοί – ζητούν να ανοίξουμε γραφεία σε όλη την Ελλάδα. Θέλω να είμαι σαφής. Δεν θα ανοίξουμε- αν δεν απαντήσουμε- που θα βρούμε τα λεφτά. Για να έχεις γραφεία σε όλη τη χώρα θέλεις 600 με 700 χιλιάρικα τον χρόνο. Ποιος θα τα δώσει αυτά τα λεφτά; Δεν θα ανοίξουμε λοιπόν γραφεία με δανεικά. Δεν είναι αυτό, που έχει ανάγκη η χώρα. Όμως θα ανοίξουμε παντού τοπικές ιστοσελίδες. Αυτό είναι που σχεδιάζουμε τώρα: Potamiikaria.gr, Potamilamia.gr.

Πρέπει να βρούμε τρόπο να μας ακούσουν οι τοπικές κοινωνίες. Να καταλάβουν την ανευθυνότητα της σημερινής εξουσίας αλλά να μην επιστρέψουν στα λάθη του παρελθόντος. Σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, οικολόγοι, προοδευτικοί φιλελεύθεροι και αριστεροί μεταρρυθμιστές να μπουν στο Ποτάμι – γιατί αυτοί είμαστε το Ποτάμι. Μας χώρισαν σε στρατόπεδα, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, σε ευρωπαϊστές και αντιευρωπαίους, σε «προδότες» και «ακραίους». Πρέπει να πούμε καθαρά ότι το δίλημμα πια είναι ένα: με το παρελθόν που χρεοκοπεί ή με μια καινούργια Ελλάδα;

Με το Ποτάμι πρωταγωνιστή ή με τις δημιουργικές δυνάμεις στην γωνία; Το Κίνημα μας δεν είναι ικανοποιημένο με το 6%. Ήρθαμε για να καθορίσουμε τις εξελίξεις. Ήρθαμε για να ενώσουμε τις δυνάμεις της αλλαγής. Ήρθαμε για να κάνουμε το Κίνημα για την δικαιοσύνη – την εργασία – την παιδεία, Κίνημα πλειοψηφίας.