Σε ιστορικές δεκαετίες αναμένεται να εισέλθουν οι δύο γειτονικές χώρες και σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, Ελλάδα και Τουρκία. Τόσο o κ.Ερντογάν όσο και ο κ.Σαμαράς επιθυμούν να αποτελέσουν τα πρόσωπα της ιστορίας που θα σηματοδοτήσουν τις χώρες τους στον 21ο αιώνα. Η Τουρκία θα εορτάσει τα 100 χρόνια από την ιστορική νίκη της κατά της Ελλάδας και την ίδρυση του νέου τουρκικού κράτους και η Ελλάδα τα 200 χρόνια από την ιστορική νίκη της κατά της Τουρκίας και την ίδρυση του νέου κράτους.
Βίοι παράλληλοι για τα δύο κράτη, όχι όμως και για τους δύο πολιτικούς ηγέτες. Ο κ.Ερντογάν έχει επιτύχει την πολιτική κυριαρχία του, που πηγάζει όχι από το στρατό αλλά από τον τουρκικό λαό και στηρίζεται στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου του και την ισχύ της χώρας του. Ο κ.Σαμαράς δεν έχει πείσει ακόμα για την ηγεσία του διότι δεν έχει καταφέρει στο σύνολό του να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο του λαού του και δεν μπορεί να απολαμβάνει τα εκλογικά ποσοστά του κ.Ερντογάν.
Η ειδοποιός διαφορά των δύο ανδρών είναι ότι ο κ.Ερντογάν, ο οποίος ξεκίνησε νωρίτερα για να μην αδικούμε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, δεν δίστασε να συγκρουστεί με το βαθύ κράτος της χώρας και να το κλείσει στις τούρκικες φυλακές δημιουργώντας κάτι νέο ενώ ο κ.Σαμαράς ανέχεται ακόμα τους πρωτεργάτες της πτώχευσης της χώρας του 2009 οι οποίοι πίσω από δικονομικές σκηνές κρύβονται μέσα στην κοινωνία και συνεχίζουν να ελέγχουν τα παρασκήνια και τα προσκήνια της επιχειρηματικής, θεσμικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων. Φυσικά έτσι όμως το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων δεν μπορεί να ανέβει με τη συνεχιζόμενη ανέχεια και ενίοτε συνεργασία και συγκάλυψη των λίγων εις βάρος των στεναγμών των πολλών.
Τα μέσα ενημέρωσης, σε όλες τις μορφές τους, τα οποία και δημιουργούν και το κλίμα ευδοκίμησης ή μη των σχεδίων και των προσπαθειών στο λαό ελέγχονται ακόμα από παράκεντρα εξουσίας και επιβιώνουν οικονομικά πάνω σε εξωχώριες βάσεις, κυρίως μεταφοράς πετρελαίου, πολλές φορές με άγνωστους μετόχους και άγνωστης προέλευσης προσφορές. Αποτελέσμα η δυνατότητα σε λίγους, από το εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας, για συνεχή αναχώματα σε κάθε υγιή προσπάθεια που μάλλον τελικά μόνο με αεροπορικές επιδρομές μπορούν να ισοπεδωθούν για την ευημερία της κοινωνίας και την επακόλουθη εμπιστοσύνη και λαοφιλία του κ.Σαμαρά.
Τα ορόσημα σε κάθε περίπτωση είναι πάντα ωφέλιμα σε κάθε λαό. Βέβαια τα αγαθά κόποις κτώνται και το κοινωνικό πρότυπο της εύκολης και δανεικής ζωής σε ένα λαό είναι δύσκολο να ξεριζωθεί, πολύ περισσότερο όταν ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών έστω και ντυμένος πατριώτης. Πώς να αλλάξεις ένα λαό που δεν θέλει να αλλάξει.
Το 2023 θα βρεί τον Ερντογάν με την μία ή την άλλη ιδιότητα στο προσκήνιο στην Τουρκία. Δεν μένει να δούμε αν και το 2021 θα βρει τον κ.Σαμαρά ομοίως στο προσκήνιο ή στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας του τόπου, μαζί με το λαό του φυσικά.
Σε κάθε περίπτωση ο νικητής στον 21ο αιώνα θα είναι μόνο ένας...
