Δημοσιεύτηκε 16 Σεπ 12 /
Published 16 Sep 12
Η νεώτερη ελληνική πολιτική ιστορία βρίθει διδύμων συνετών και λαϊκιστών πολιτικών αρχηγών. Τρικούπης εναντίον Δεληγιάννη, Βενιζέλος εναντίον Γούναρη, Κ.Καραμανλής εναντίον Α.Παπανδρέου και τώρα Σαμαράς εναντίον Τσίπρα. Ο Έλληνας πάντα πίστευε στον άλλο δρόμο. Στον εύκολο δρόμο που θα έφερνε δόξα και χρήμα με λίγο κόπο και χωρίς θυσίες. Ακολούθησε τον Δεληγιάννη το 1897, τον Γούναρη το 1920, τον Παπανδρέου το 1981 και παραλίγο τον κ. Τσίπρα πρόσφατα. Όλες τις φορές φυσικά δοκίμασε στο τέλος την ίδια γεύση. Τη γεύση της ήττας και της πίκρας. Από το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1897 φθάσαμε φυσιολογικά στην Τρόικα του 2009. Αμέτρητα τα θύματα του ψευτο-πατριωτισμού. Αμέτρητα τα κέρδη των πατριδοκάπηλων. Λογαριασμοί στην Ελβετία, ακίνητα στο Λονδίνο και εξωτικά εξοχικά είναι το αντίτιμο για το διεθνή εξευτελισμό της χώρας. Μίας χώρας που οι κάτοικοι της ουδέποτε κατέληξαν αν το Κράτος τους ανήκει στην ίδια χώρα με αυτούς και ίσως ακόμα αν το χωράφι τους ανήκει στη χώρα αυτή. Φόροι και προεστοί κυριάρχησαν για αιώνες, αρνούμενοι σθεναρά να αντικατασταθούν σήμερα…
Published 16 Sep 12
Η νεώτερη ελληνική πολιτική ιστορία βρίθει διδύμων συνετών και λαϊκιστών πολιτικών αρχηγών. Τρικούπης εναντίον Δεληγιάννη, Βενιζέλος εναντίον Γούναρη, Κ.Καραμανλής εναντίον Α.Παπανδρέου και τώρα Σαμαράς εναντίον Τσίπρα. Ο Έλληνας πάντα πίστευε στον άλλο δρόμο. Στον εύκολο δρόμο που θα έφερνε δόξα και χρήμα με λίγο κόπο και χωρίς θυσίες. Ακολούθησε τον Δεληγιάννη το 1897, τον Γούναρη το 1920, τον Παπανδρέου το 1981 και παραλίγο τον κ. Τσίπρα πρόσφατα. Όλες τις φορές φυσικά δοκίμασε στο τέλος την ίδια γεύση. Τη γεύση της ήττας και της πίκρας. Από το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1897 φθάσαμε φυσιολογικά στην Τρόικα του 2009. Αμέτρητα τα θύματα του ψευτο-πατριωτισμού. Αμέτρητα τα κέρδη των πατριδοκάπηλων. Λογαριασμοί στην Ελβετία, ακίνητα στο Λονδίνο και εξωτικά εξοχικά είναι το αντίτιμο για το διεθνή εξευτελισμό της χώρας. Μίας χώρας που οι κάτοικοι της ουδέποτε κατέληξαν αν το Κράτος τους ανήκει στην ίδια χώρα με αυτούς και ίσως ακόμα αν το χωράφι τους ανήκει στη χώρα αυτή. Φόροι και προεστοί κυριάρχησαν για αιώνες, αρνούμενοι σθεναρά να αντικατασταθούν σήμερα…
Modern Greek political
history is littered with twins
of conservative and populist political leaders. Trikoupis against Deliyannis,
Venizelos against Gounaris, Karamanlis against A.Papandreou
and Samaras against Tsipras nowadays. Greeks always believed in the different way. An easy way that would
bring glory and
money to nation with little effort
and no sacrifices. They followed Deligianni
in 1897, Gounari 1920,
Papandreou in 1981 and almost
the same with Mr. Tsipras recently. Naturally all
the times in the end
tried the same taste. The taste of defeat and bitterness. International Financial Audit of 1897
was simply substituted by Troika in 2009.
Countless victims of pseudo-patriotism.
Countless profits for patriot exploiters . Accounts in Switzerland, properties in London and
exotic homes is
the price for the recent international humiliation of Greece. A
country where its inhabitants
never decided if State belongs to the
same country with them and even more if their field
belongs to this country. Τaxes and local
representatives dominated Greece for centuries denying now to be replaced...
