Δημοσιεύτηκε 5 Οκτ 2014
Το παρακράτος έχει φωλιάσει στο τελευταίο οχυρό του. Από εκεί που μεγάλωσε κατέκτησε και διέλυσε το πανελλήνιο. Είναι αποφασισμένο να μην βγει από τη φωλιά του. Μπορεί να μην κατάφερε όπως ήθελε διακαώς από το 2008 να το ενεργοποιήσει, μπορεί να μην κατάφερε να φτιάξει όπως φαίνεται στις μέρες μας πολιτικά και κοινωνικά παραστρατιωτικά ομοιώματά του αλλά κρύβεται πληγωμένο μέσα στη σπηλιά του, αναμιγνύοντας τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό για να παραπλανεί τους στρατηγούς.
Το παρακράτος έχει φωλιάσει στο τελευταίο οχυρό του. Από εκεί που μεγάλωσε κατέκτησε και διέλυσε το πανελλήνιο. Είναι αποφασισμένο να μην βγει από τη φωλιά του. Μπορεί να μην κατάφερε όπως ήθελε διακαώς από το 2008 να το ενεργοποιήσει, μπορεί να μην κατάφερε να φτιάξει όπως φαίνεται στις μέρες μας πολιτικά και κοινωνικά παραστρατιωτικά ομοιώματά του αλλά κρύβεται πληγωμένο μέσα στη σπηλιά του, αναμιγνύοντας τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό για να παραπλανεί τους στρατηγούς.
Τα τελευταία χρόνια έχει
εισάγει στο στρατό τις προσοδοφόρες τακτικές που εφάρμοσε και στην κοινωνία και
την κατάκτησε. Ένα απέραντο lifestyle. Κατάφερε
από την εποχή των Ιμίων να μετατρέψει το Στρατό σε ανενεργό, να κλείσει τα
μάτια της κοινωνίας, της πολιτικής και του ίδιου στις παγκόσμιες, τις
περιφερειακές και συμμαχικές αλλαγές και να τον κάνει έρμαιό του. Να τον ρίξει
σε ένα ατέρμονο αλισβερίσι ψήφων και προμηθειών εκφυλίζοντας κάθε ιδεολογία. Να κάνει τον κ. Σούρλα, Γενικό Γραμματέα Διαφάνειας να φαντάζει γραφικό. Κατάφερε
να πείσει τους στρατηγούς, ενεργούς και αποστράτους, να συναγωνίζονται
σε φωτογραφίσεις, δηλώσεις και κορδέλες, γεμάτοι χαμόγελα και αυταρέσκεια για
την επίτευξη του έργου τους. Να προστρέχουν όπως και κάποιοι πολιτικοί σε ανώνυμα μέσα ενημέρωσης, θύματα της φαιάς προπαγάνδας. Κατάφερε ακόμα και την παγκόσμια πρωτοτυπία να
φωτογραφίζεται δημόσια το επιχειρησιακό προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων για να το θέλξει
στα θελήματά του.
Οι ενοχλητικοί ή διορατικοί απομακρύνονταν από έναν φίλιο
Υπουργό. Ένας Αρχηγός Στρατού κάθε 6 μήνες. Όπως τα απορρυπαντικά. Κατάφερε να
διεξάγει ένα Παρμενίων χωρίς εχθρό αλλά με πολλές φωτογραφίες και δηλώσεις ανά
την Ελλάδα. Χωρίς καμία αντοχή σε κριτική από κάθε στρατιωτική πλευρά ή
ρεαλιστική διεθνή ανάλυση. Την ώρα που φλέγεται η Συρία, η Ελλάδα δέχεται
επίθεση. Ίσως κάποιο άλλο σενάριο να άντεχε σε κριτική. Όμως, μόνο η Τουρκία
πουλάει επικοινωνιακά. Τελικά ένα στρατός που δεν πολεμάει φωτογραφίζεται και ανάποδα.
Ένας στρατός που πολεμάει δεν φωτογραφίζεται γιατί δεν θέλει να αποτυπώσει τη
στιγμή. Το δέος και τον πόνο του Πολέμου. Τη θυσία του διπλανού.
Κάθε πόλεμος απαιτεί ισχυρή πολιτική
βούληση, κοινωνική συνοχή, ισχυρή οικονομία, ένα εμπνευσμένο στρατό και φυσικά
ένα εχθρό για να ξεκινήσει και να κερδηθεί. Αλλιώς καλύτερα να μην ξεκινήσει
γιατί θα χαθεί. Στρατιωτική προβολή χωρίς τα υπόλοιπα είναι απλά παιχνίδια των
δημοσίων σχέσεων για τους αδαείς και τζάμπα κέρδη για την Παράγκα. Όπως τότε. Το 1897, το 1920 και το
1996. Ζεϊμπέκικο εις
Παρισίους ...
