Οι επίορκοι αξιωματικοί υπήρχαν πάντα. Από την εποχή που ο παππούς του σημερινού πολιτικού κ. Θεόδωρου Πάγκαλου τους κρέμαγε για την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος μέχρι τις σημερινές ημέρες που ο νόμος της «ομερτά» καλά κρατεί.
Η νύχτα της ντροπής, το βράδυ των Ιμίων, δεν έφερε την
σύγκρουση των λαών και την εκδήλωση της αόρατης απειλής, επέβαλε όμως την
δικτατορία της στρατιωτικής μίζας. Το βαθύ κράτος της Ελλάδας όρισε και εκμεταλλεύτηκε
το βαθύ κράτος του στρατού καταπίνοντας δισεκατομμύρια ευρώ εις το
όνομα της Πατρίδας. Εκτελώντας κάθε αντίσταση οδήγησε τη χώρα το 2009 στην διεθνή
επαιτεία.
Με ένα μίγμα τρομοκρατίας και πατριδοκαπηλίας εξυφανθεί μέχρι τις μέρες μας ο σκληρός ιστός του παρακράτους μέσα στο στράτευμα. Από τους βενιζελικούς
και τους φιλοβασιλικούς του 20ου αιώνα το στράτευμα στις αρχές του 21ου
αιώνα χωρίστηκε πλέον στους δημοκρατικούς και τους σκληρούς θαμώνες της Παράγκας. Αξιωματικοί
του βαθέως κράτους, γεμάτοι αλαζονεία, πιστοί στρατιώτες ενός παρακράτους το οποίο ξήλωσε
με συνοπτικές διαδικασίες δύο Αρχηγούς Στρατού που δεν ασπάστηκαν την προδοσία
με αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία και τις τιμές.
Ο Στρατός είναι ο πυρήνας κάθε κοινωνίας, κάθε κράτους.
Ασφαλίζει το δικαίωμα ύπαρξης του. Όποιος ελέγχει τον πυρήνα ελέγχει και το
κράτος. Η θυσία κάθε στρατού ορίζει και την εθνική συνείδηση κάθε λαού. Η κάθαρση πρέπει να είναι άμεση. Δεν μπορεί να περιμένει η χώρα. Έχουν
ήδη πολλοί θυσιαστεί στη μάχη για ένα διαφορετικό αύριο. Η πολιτική εξουσία πρέπει να
εκκαθαρίσει τους θύλακες της τρομοκρατίας μέσα στο στράτευμα πριν είναι αργά.
Οι ένστολοι νοσταλγοί του χθες που ονειρεύονται τις ταχυκίνητες δυνάμεις της Αθήνας στους δρόμους της Αλεξάνδρας και συσκέπτονται συνεχώς για να τις ελέγχουν,
πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα για να σταματήσουν επιτέλους να μιάζουν τον ανθό της χώρας, τους νέους αξιωματικούς
που σύντομα θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους χωρίς κραυγές, χωρίς το χέρι τους υψωμένο…
