Μπουχτήσαμε στα παραμύθια που ακούγονται ανερυθρίαστα και από το βήμα της Βουλής. Μόνο ένα παραμύθι θα ταίριαζε στην παρούσα φάση και θα έπρεπε όλοι μαζί οι κομματικο-πολιτικοί εκπρόσωποι να το λένε σε συνέχειες, ο καθένας από μία παράγραφο ώστε να είναι αρκετό για όλους. Το παραμύθι του Αισώπου ο «Ψεύτης βοσκός» ταιριάζει γάντι στην παρούσα κατάσταση. «Λύκος, λύκος» φώναζαν ωριόμενοι βουλευτές, γενικοί γραμματείς και φυσικά συνδικαλιστές της κακιάς ώρας κάθε φορά που έπρεπε να γίνουν νέα βήματα σε βασικούς τομείς της οικονομίας, της εργασίας, του ασφαλιστικού τομέα, της απελευθέρωσης των αγορών, της ανάπτυξης. Έβγαιναν όλοι έξω και αντιστέκονταν σθεναρά για να μην αλλάξει τίποτα και χαθούν τα κεκτημένα. Και ας ήταν τότε οι συνθήκες καλύτερες για αλλαγές και εξελίξεις, χωρίς πίεση. Και φτάσαμε στην ανασφάλιστη εργασία, στο μπλοκάκι που καταργεί στην πράξη κάθε συλλογική σύμβαση, στον απλήρωτο και ανασφάλιστο ωρομίσθιο. «Λύκος, λύκος» φώναζαν κάθε φορά οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που γινόταν συζήτηση για συμμάζεμα και έλεγχο των δαπανών. Και φτάσαμε στις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές. Το 2005 τα λεγόμενα προνοιακά επιδόματα έφταναν στο 4,9% του ΑΕΠ, το 2009 εκτοξεύτηκαν στο 9,9% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους ήταν άτομα με ειδικές ανάγκες, σύμφωνα με τις γνωματεύσεις των ΟΤΑ και των νομαρχιών. Και τώρα πάλι οι εκπρόσωποι του κομματικο-πολιτικού κόσμου φωνάζουν «λύκος, λύκος». Αλλά, ποιος τους πιστεύει, πια. Ποιος είναι άραγε, ο λύκος, ο βοσκός και ο ψεύτης.
We are fed up hearing tales from the step of the Greek Parliament shamelessly. Only one story would fit in this circumstance and all political representatives should tell it in sequels, each one paragraph to be enough for everyone. The tale of Aesop the "Liar Shepherd" fits in this situation. "Wolf, Wolf" cried Senators, general secretaries and syndicates leaders each time we had to make new steps in key areas of economy, labor, insurance, market liberalization and development. All came out and strongly resisted to change anything losing their privileges. That time we had then the best conditions for changes and developments, without any pressures. But we end up working uninsured with illegal methods that removed practically every collective agreement, full of uninsured and paid hourly employees. "Wolf, wolf" cried every time the people of Local Authorities when discussion come up for decreasing expenditures. And somehow like that we got to the last provincial elections. In 2005 the so-called privileged benefits for disabled and needful people summed up to 4.9% of GDP while in 2009 jumped to 9.9% of GDP. In other words, Greeks suddenly became more with special needs, with the approval ofcourse of local authorities and counties. Now again the representatives of the party-political world cry "Wolf, Wolf." But who believes them, anymore? Who really is the wolf, the shepherd and the liar?