Η τακτική γνωστή όπως και το τελικό αποτέλεσμα. Είσοδος στο πυρήνα της επιχείρησης, είτε με μετοχικό κεφάλαιο είτε με ανθρώπους κλειδιά, άφθονη διαφήμιση, απότομη άνοδος της κυκλοφορίας και της τηλεθέασης, ξεκαθάρισμα ανεπιθύμητων και τελικά ξαφνικός θάνατος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που μέρα με την μέρα σβήνουν ακολούθησαν, με διαβολική σύμτωση, την ίδια πορεία. Σαν το ίδιο μικρόβιο να μπήκε μέσα τους. Ένα μικρόβιο που έκανε τους ιδιοκτήτες τους αλαζόνες, πιστεύοντας ότι επιτελούν ένα πατριωτικό καθήκον. Κανείς τους δεν μπορούσε να φανταστεί, μέσα στην ευφορία τους, ότι η διαφήμιση ήταν ακάλυπτη, ότι οι κυκλοφορίες ήταν εσωτερικές κατανομές των δικτύων διανομής, ότι τα δάνεια ήταν τα συμβόλαια θανάτου τους. Πίστευαν ότι δούλευαν για το καλό της πατρίδας και του μέσου τους. Όταν έπεσαν οι μάσκες έμεινα μόνοι να παλεύουν ψάχνοντας για μία σανίδα σωτηρίας. Ήταν όμως αργά. Φυσικά τα σπασμένα την πλήρωσαν τα παιδιά τους, οι εργαζόμενοι που έφυγαν αδικαιολόγητα και κυρίως οι εργαζόμενοι που έμειναν και σήμερα είναι μόνοι στον ωκεανό της ανεργίας. Ίσως τελικά να δικαιώνονται όσοι θεωρούν τον πατριωτισμό πολύ επικίνδυνο όταν βρίσκεται στα χέρια ιδιοτελών ανθρώπων…
The tactic is known as well as the final result. Penetration to the core of the company, either by equity or by key people, abundant advertising, surge of circulation or tv audience, clearing of unwanted employees and finally the sudden death. Many media day by day follow the same path. It seems like the same microbe came inside them. That disease turned mass media owners too arrogant. They acted with a strong belief of performing a sacred patriotic duty. None of them could have imagined, in his euphoria, that the advertisement was fake, that the releases were internal allocations of distribution networks, that the loans were their contracts of death. They just believed that they were working for the good of our country and its media. When masks dropped down they were alone to struggle for their survive looking for a lifeline. But it was too late. Of course the bill was paid by their “children”, the employees who left unjustified and especially the employees who stayed now alone with their families in the ocean of unemployment. Maybe eventually vindicated those who think patriotism is very dangerous when it is in the hands of selfish people ...
