Σήμερα στις Βρυξέλλες, κάποιοι κοροϊδεύουν και κάποιοι λυπούνται την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα του lifestyle, 20 χρόνια τώρα μάθαμε πως όταν μας φτύνουν, βρέχει. Το απέδειξαν αυτό περίτρανα πολιτικοί, δικαστικοί και εν γένει το μείζον των δημοσίων προσώπων της χώρας. Εξάλλου πάντα υπήρχε κάποιος παραπάνω να μας το επιβεβαιώσει αυτό. Ο δημόσιος υπάλληλος επικαλείται τον διευθυντή του, ο διευθυντής τον Γραμματέα, ο Γραμματέας τον Υπουργό και ο Υπουργός τον Πρωθυπουργό. Για όλα υπήρχε η ομπρέλα προστασίας από την βροχή, ίσως από την γέννηση αυτού του κράτους και τον ασύστολο δανεισμό του. Τώρα η ομπρέλα δεν υπάρχει και σίγουρα δεν βρέχει. Τώρα η Ελλάδα θέλει να γίνει Ευρώπη, να ξεφύγει από το ρουσφέτι και το μπαξίσι. Μπορεί, όμως; Στα λόγια σίγουρα, στην πράξη όμως πώς να γίνει αυτό; Θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος, μα εμείς όλοι μάθαμε να ζούμε στο σκοτάδι για χρόνια. Ίσως το φως να κρύφτηκε πριν από χιλιάδες χρόνια και να περιμένει για αιώνες ακόμα…
Today in Brussels, some they laugh at and some they regret over Greece. It is true that in Greece's lifestyle, last 20 years, we learned that when they spit to us, we say that it rains. This was amply demonstrated by politicians, judges and in general most public persons of the country. Besides all there was always someone above us to verify it. The public servant claimed his director, the director his Secretary, the Secretary his Minister and the Minister his Prime Minister. For all there was always an umbrella of protection from the rain, perhaps since the birth of Greece, and the blatant borrowing. Now the umbrella does not exist and certainly it does not rain. Now Greece wants to become finally an European country and to escape from political favors and bribing. But can it? In words certainly can, but in reality how can do this? It needs a lot of work to go to the sun, but here we all learned to live in dark for years. Perhaps the light was hid thousands of years ago and still will wait for centuries...
